Truth

Fred Emmer opende in de jaren tachtig het NOS journaal regelmatig met berichtgeving over Libanon. Zelden had hij iets positief te melden. Aanslagen, gevechten, bombardementen en ontvoeringen. In de ruim zeventien jaar durende burgeroorlog leek iedereen wel tegen iedereen te vechten. De werkelijkheid zal niet veel anders geweest zijn. Libanon is een sektarische lappendeken. Shiieten (met steun aan Hezbollah), Druzen, maronitische Christenen en Christelijke orthodoxen leven allemaal in dit kleine landje. Voeg hierbij de 350.000 Palestijnse vluchtelingen en de inmenging van Israël en Syrië en het is nog een wonder dat er ooit een einde is gekomen aan de burgeroorlog. Na de oorlog (75-92) is er eendrachtig begonnen aan de wederopbouw totdat zes weken geleden een enorme knal een einde maakte aan deze eensgezindheid.

Na een lange nacht en een heerlijke slome ochtend met veel koffie, gratis internet en 90 televisiekanalen, verlaten we ons hotel om Beirut te verkennen. Het hotel blijkt te liggen op een steenworp afstand van het plein van de Martelaren. Dit plein is sinds de moordaanslag op ex-premier Hariri het centrum van de demonstraties. Als we langs een tentenkamp lopen, worden we al snel uitgenodigd om een kijkje te nemen. Het kamp (niet meer dan 50 tenten) ademt de sfeer van een popfestival. Graffiti, posters, vlaggen en veel niet al te fris ogende jongeren. Anderhalve maand kamperen in het centrum van de stad laat zichtbaar sporen achter. Een Druze jongen leidt ons rond en verwoordt de frustraties van de demonstranten. Ze blijven totdat duidelijk wordt wie Hariri vermoord heeft. Zijn portret hangt werkelijk overal, evenals zwarte stickers met in het Engels en Arabisch de woorden THE TRUTH. Volgens de demonstranten zitten de Syriërs achter de aanslag. De Shiietische meerderheid, veelal aanhangers van de door Syrië gesteunde Hezbollah beweging, denken daar anders over. Als we een dag later Zuid-Libanon bezoeken zien we meer posters van Khomeini dan van Harari. Het land is wederom hopeloos verdeeld.

Hariri is de grote man geweest achter de wederopbouw van Libanon. De prestatie die in Beirut is geleverd is ongelofelijk. Deze compleet kapotgeschoten en gebombardeerde stad doet modern maar zeker ook sfeervol aan. Tussen de bouwkranen door herrijst een nieuwe stad. Gelukkig wel in de sfeer van het oude Beirut. Het voelt alsof je door een Arabische versie van Singapore loopt, terwijl je je in Parijs waant. Critici noemen het een Disney-wederopbouw maar daar kunnen wij ons niet in vinden. Veel verwoeste gebouwen worden ook prachtig gerenoveerd. Buiten het centrum oogt het veel rommeliger en dragen veel gebouwen nog de littekens van de oorlog.

Vlak bij het vredeskamp ligt het graf van Hariri, geheel en al overdekt met bloemen. Het is indrukwekkend. Vrouwen huilen en ook de meeste mannelijke bezoekers houden het niet droog. Een korte wandeling later staan we op de plaats van de aanslag. Het moet een geweldige klap geweest zijn. Een aantal gebouwen is compleet verwoest evenals een groot aantal auto's. Het hele gebied is afgezet voor onderzoek. Op een militair na die de plek des onheils bewaakt, zien we niemand ook maar iets onderzoeken. In dit tempo duurt het nog wel even voordat "The Truth" bovenwater komt.


Afgelegde route:
Hama - Sarouj (beehives) - Hama
Hama - Lattakia
Lattakia - Al Haffa (Qalaat Salah ad Din) - Lattakia
Lattakia - Tartus (incl. Arwad)
Tartus - Baniyas (Qalaat Marquab) - Tartus
Tartus - Damascus
Damascus - Beirut (Libanon)
Beirut - Tyre (=Sour=Tyros) - Beirut