Cricket
Door: Intwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Inti
27 April 2006 | Bangladesh, Sylhet
Het begon allemaal met een afspraak. In de nazomer van 2005 reisden we met de sympathieke Engelsman D. langs de Zijderoute in Centraal-Azie en China. Naast seizoenkaarthouder van het nietige Preston North End is hij een fervent liefhebber van cricket. Voor de Nederlandse voetballiefhebber is dit een volstrekt onbegrijpelijke combinatie. Rondom cricket hangt toch een wat elitair en weinig sprankelend sfeertje. Mannen in smetteloze witte spencers die lamlendig afwachten totdat er een bal geslagen wordt. Eindeloze wedstrijden (test matches) die gemakkelijk vijf dagen in beslag nemen en lang niet altijd een winnaar opleveren. Volgens D. zien wij dat helemaal verkeerd. In eindeloze betogen, doorspekt met het cricketjargon van de ware fanaticus, probeert hij ons ervan te overtuigen dat het spelletje juist bijzonder enerverend is, misschien nog wel spannender dan voetbal. Een aanwezige Kiwi onderschrijft dit vol overgave. Gezamenlijk proberen ze de spelregels uit te leggen. Overs, wickets, runs en one day internationals. De spelregels lijken een stuk ingewikkelder dan de toch zo eenvoudige buitenspelregel. De Oezbeekse wodka vloeit rijkelijk en de ware finesse van het cricket ontgaat ons. Misschien willen we het ook wel niet begrijpen. Uiteindelijk geven we ons gewonnen en spreken af om gedrieen in april de Engelsen aan te moedigen als zij het in Assam opnemen tegen India.
Cricket speelt een onwaarschijnlijk grote rol in het dagelijks leven op het subcontinent. Overal zien we het gespeeld worden, het is in deze contreien met recht een ware volkssport. Van streng kijkende bebaarde mannen in de Hunza vallei tot Bengaalse straatschoffies, iedereen heeft een zwak voor het spelletje. Miljoenen kleine jongetjes dromen het ooit eens tot captain te schoppen van het nationale team. Volgens een voormalige aanvoerder van het Engelse team ligt de ware geest van het cricket nabij Eden Gardens, de crickettempel van Calcutta. Op feestdagen wordt in het aangrenzende park (maiden) tot honderd partijen tegelijkertijd gespeeld.
Zelfs tussen de ruines van Mahasthangarh, de oudste stad van Bangladesh, spelen kinderen cricket. Het museum is gesloten en het hek voor de citadel zit stevig op slot. De kids gebaren dat we over de omheining kunnen klimmen en zo werken we tussen de restanten van de millenia oude stad aan onze slagtechniek. Totdat het zelfgemaakte batje breekt. In de aangrenzende bloementuin playbackt een jongen voor het oog van een zwetende cameraman en met behulp van een sterk verouderde draagbare cassettespeler. Zijn gekunselde danspasjes worden gadegeslagen door de toegestroomde opzichters. De eigenaar van het gespleten batje staat er wat treurig bij en is niet geintresserd in de opnames van de videoclip. We stellen voor om een nieuw exemplaar te kopen. Hij weet precies waar we zijn moeten en wat een splinter nieuw slaghout kost. "Is that any problem Sir?" Welnee. Dolblij neemt hij zijn nieuwe bat in ontvangst en toont het aan iedereen die het maar zien wil. Waarschijnlijk is hij die avond met zijn bat in zijn knuisten geklemd, in slaap gevallen.
Het is met cricket niet veel anders dan met voetbal, iedereen heeft er een mening over. Het sportkatern bevat vrijwel uitsluitend cricket gerelateerde artikelen. Naast wedstrijdverslagen wordt ook het persoonlijk leven van de cricketsterren nauwlettend gevolgd. Zo weten we dat de Australische spin wizard Shane Warne pas is gescheiden. Naar eigen zeggen is zijn sexleven schroomlijk overdreven in de media. "Ik ben niet meer dan vijf a zes keer vreemdgegaan. De avonden zijn lang en eenzaam op tournee." De meeste sportzenders zenden vrijwel uitsluitend cricket uit. De wat minder kapitaalkrachtigen kijken voor de etalages van electronica winkels. In internetcafes staat een snelkoppeling op het bureaublad voor het live scorebord. Overal staan er billboards met aankondigingen en zelfs de treinperrons zijn gedurende belangrijke wedstrijden vergeven van monitoren waarop het cricket te volgen is.
Toch blijft het voor de objectieve toeschouwer een rare sport. De meest prestigeuze wedstrijdreeks van het jaar zijn The Ashes. Inzet: de as van honderd jaar geleden verbrande wickets. En wie de Ashes ook wint, de as blijft altijd op Engels grondgebied.
Cricket wordt slechts gespeeld in een beperkt aantal landen van de gemenebest. Dit zijn de landen met een zogenaamde "test match" status. Deze teams spelen in eindeloze wedstrijdreeksen tegen elkaar. De tournee van Engeland door India omvat 23 wedstrijddagen, 23 keer dezelfde tegenstander. Zelfs de grootste voetbalklassiekers zullen dan gaan vervelen maar de ware cricketfan smult en mist geen minuut. Zo wordt de ene wedstrijdreeks gevolgd door de andere. Ja, womanizer Warne en zijn geblondeerde makkers zijn vaak en lang van huis.
Begin april verstuurt D. een alarmerende email, hij is ziek en goed ook. Een non-stop verblijf van drie weken in Indiase treinen, sommige mensen hebben echt opmerkelijke hobbies, heeft zijn sporen achtergelaten. Gastro Enteritis is de oorzaak van hoog frequent toiletbezoek en later belandt hij zelfs in een hospitaal. In een volgend mailtje krijgen we de groeten uit Preston waar hij hoopt in vertrouwde omgeving weer gezond te worden. De cricketafspraak gaat definitief niet door.
We besluiten om vooralsnog niet naar India af te reizen en langer in Bangladesh te blijven. Het cricket-gekke land is helemaal in de ban van de komende Australische tournee maar o wonder, de kranten berichten ook over een voetbaltoernooi. Exotische voetballanden als Bhutan, Palestina en Kirgizie binden de strijd aan om de AFC-challenge cup. De FIFA president Sepp Blatter is zelfs in het land om het tournooi te openen. Tijdens een persconferentie maakt hij wat denigrerende opmerkingen over cricket en verklaart hij voetbal tot de enige echte mondiale sport. Je moet maar durven in Bangladesh. Voor we ons in het cricket storten, nemen we eerst een kijkje bij het voetbal.
De chauffeur van de baby-taxi manouvreert de ronkende driewieler door de verkeersdrukte van Dhaka. Vlakbij het hotel zien we hoe het National Stadium baadt in het licht. We dirigeren de wallah richting het stadion met een leuk voetbalmiddagje in het vooruitschiet. Zijn uiterst service gerichte instelling brengt ons langs controleposten tot bijna aan het veld. De wedstrijd is al enige tijd gaande en een kaartje kopen hoeft niet meer. Tot grote hilariteit van het schaars aanwezige publiek barst er kort na onze aankomst een hevige pre-moesson bui los. Het veld verandert van een modderpoel in een zwembad. Bal en spelers zijn vanaf de tribune niet meer zichtbaar. De scheidsrechter laat lang doorspelen maar als de reklameborden rondom het veld omvallen vindt ook hij het te gortig worden. De spelers van Guam en Cambodja verdwijnen doorweekt in de catacomben.
Enige dagen later, in Chittagong ditmaal, geven we de AFC-cup een hernieuwde kans. Wederom zijn we te laat voor het eerste fluitsignaal, Sri Lanka heeft de Taiwanese doelmaan voor onze komst als driemaal gepasseerd. We kopen de goedkoopste kaartjes (12 eurocent) en zoeken een rustig plaatsje in een vak vol Bangladeshis. Dat is inderdaad een contractio in terminis. De aanwezige mannen, vrouwen zijn een uitzondering in het stadion, verliezen al snel hun toch al beperkte interesse in het voetbal. We worden omringd door de massa en krijgen de gebruikelijke vragen afgevuurd. Doordat iedereen om ons heen hangt, is het onmogelijk de wedstrijd te volgen. Na afloop hebben we de hulp nodig van de ruim aanwezige politiemacht om het stadion te verlaten.
Nog steeds hebben we niet veel voetbal gezien en nemen ons voor om het de volgende dag serieuzer aan te pakken. Ditmaal kopen we aan het loket, dat bestaat uit een betonnen muur met een piepklein rond gaatje, de duurste tickets. Voor 60 eurocent krijgen we toegang tot het paviljoen waar naast journalisten ook het Afghaanse team heeft plaatsgenomen. Vergeleken met de vorige dag is het maar een saaie boel maar gezeten op een plastic tuinstoeltje zijn de verrichtingen op het veld nu wel goed te volgen. In de rust verhuizen we naar het naburige vak waar een hondertal Nepalese studenten hun team hartgrondig aanmoedigen. 'Go Nepal Go!' Veel vlaggen, eigengemaakte t-shirts en geschminkte gezichten. De Bangladeshis kijken apathisch toe en begrijpen niets van alle opwinding. Na afloop worden de Bangladeshis wel bijzonder opgewonden van de aanwezige Nepalese studentes in hun strakke kledij. Ongegeneerd worden de meisjes gevolgd, gefotografeerd en gefilmd. Zij kijken wat ongemakkelijk bij de opdringerige mannelijke aandacht maar fleuren helemaal op als ze van oom agent toegang krijgen tot de spelersbus van het Nepalese elftal. Het leven van een voetbalgroupie is niet eenvoudig.
De vriendelijke receptionist geeft de jongste kamerbediende opdracht om ons aan een motorriksja te helpen. De jongen instrueert de wallah en voert de onderhandelingen onder het toeziend oog van de vanuit het niets toegestroomde groep mensen. De riksja rijder vraagt een te hoge prijs maar wordt door de menigte vermanend toegesproken. "Hoe durf je onze buitenlandse gasten te beduvelen!" Morrend stemt hij toe en voor een paar Taka worden we naar het Chittagong Divisional Stadium gebracht. Voor onze eerste en zeer waarschijnlijk laatste cricketwedstrijd besluiten we flink wat supportersmateriaal aan te schaffen. Getooid met een flinke Bangla vlag en stickers op beide wangen lopen we richting het Club House, helemaal klaar voor de second test, first day, first innings. Het Club House onderscheidt zich van de rest van het stadion, het is overdekt met gekleurde doeken en de betonnen tribune is voorzien van een tapijtje. De aanwezige televisie maakt het mogelijk om in de herhaling het gespannen gezicht van de Bangladeshi batsman te aanschouwen. Er staat dan ook veel op het spel. Australie wordt algemeen beschouwd als het beste team ter wereld, hoewel ze niet in het bezit zijn van de zo gewilde Ashes. Bangladesh heeft sinds kort de Test Match status en wint maar zeer, zeer zelden. Natuurlijk ondersteunen wij de underdog en maken dat bij aankomst in het Club House direct duidelijk. We zwaaien driftig met de nationale vlag en verklaren zeker GEEN supporters te zijn van Australie. De Bangladeshis gillen, juichen en applaudiseren ons toe. De Aussies kijken stuurs voor zich uit. Zo, de toon is gezet. Een Australische met piepschuim kangeroo-oren snauwt dat we niet achter haar mogen zitten. De Aussie supporters lijken al net zo zelfingenomen als het team dat ze supporteren en wat reageren ze gepikkeerd als we een beetje jennen. Met een verrekijker turen ze en masse naar het scorebord dat door een paar Bangladeshis op een ladder wordt bijgewerkt. In heel het land is maar één electronisch bord en dat staat in de hoofdstad. De Aussies noteren geestdriftig de tussenstand in een lederen notitieboekje. Rare jongens.
Door de Bangladeshis worden we warm onthaald. Een twaalf jarige jongen legt in vlekkeloos Engels uit wat het verschil is tussen een fast bowler en een leg spinner. Langzaam worden we ingewijden. Een paar rake klappen van de Bangladeshi batsman zorgen voor een uitgelaten stemming. De cameraman van Star Sports, de grootste sportzender van het subcontinent, brengt opeens Inti vol in beeld. De Bangladeshis hebben het als eerste door en gaan helemaal door het lint.
Toch is er niet veel reden tot juichen. De wickets vallen bij bosjes en tijdens de lunch-pauze (er zijn zelfs thee pauzes!) wordt de stemming grimmig. Voor aanvang is een lokale foto-journalist om dubieuze redenen de toegang tot het stadion geweigerd. De overige journalisten besluiten tot een sit-in op het veld waardoor de wedstrijd een kwartier later van start gaat. De politiemacht voelt zich te kijk gezet en neemt gedurende de lunch wraak. De journalisten worden met knuppels en geweren het veld overgejaagd. Recht onder onze neus worden fotografen tot pulp geslagen. De journalisten vluchten naar de kleedkamer van de spelers. De krantenkoppen liegen er niet om de volgende dag. Bloedige foto's sieren de voorpagina's en de journalisten eisen een 'unconditional apology' van de Police Commisioner. De landelijke media besluiten om het vervolg van de test match te boycotten. Het typeert Bangladesh, terwijl de regering 75.000 dollar per maand uitgeeft aan lobbyisten om het beeld van het land bij de Amerikaanse regering positief te beinvloeden, ranselt de politie journalisten af voor het oog van de internationale cricketwereld.
Toch is het maar goed dat we in Bangladesh zijn gebleven en niet naar Assam zijn afgereisd om het Engelse team aan te moedigen zoals oorspronkelijk het plan was. De One Day International tussen India en Engeland wordt vanwege hevige regenval vlak voor tijd afgelast. De al uren van te voren aanwezige Indiers zijn furieus en breken het stadion af. Tienduizenden euro's schade. Cricket hooligans, ze bestaan echt.
Afgelegde route:
Chittagong - Sylhet (Bangladesh) - Shillong (India) - Cherrapunjee - Shillong
Naschrift:
Australie wint de beide test matches en ook de One Day Internationals, Tadjikistan is de winnaar van de AFC-challenge cup. Tot zover uw sportverslaggevers op lokatie.
Cricket speelt een onwaarschijnlijk grote rol in het dagelijks leven op het subcontinent. Overal zien we het gespeeld worden, het is in deze contreien met recht een ware volkssport. Van streng kijkende bebaarde mannen in de Hunza vallei tot Bengaalse straatschoffies, iedereen heeft een zwak voor het spelletje. Miljoenen kleine jongetjes dromen het ooit eens tot captain te schoppen van het nationale team. Volgens een voormalige aanvoerder van het Engelse team ligt de ware geest van het cricket nabij Eden Gardens, de crickettempel van Calcutta. Op feestdagen wordt in het aangrenzende park (maiden) tot honderd partijen tegelijkertijd gespeeld.
Zelfs tussen de ruines van Mahasthangarh, de oudste stad van Bangladesh, spelen kinderen cricket. Het museum is gesloten en het hek voor de citadel zit stevig op slot. De kids gebaren dat we over de omheining kunnen klimmen en zo werken we tussen de restanten van de millenia oude stad aan onze slagtechniek. Totdat het zelfgemaakte batje breekt. In de aangrenzende bloementuin playbackt een jongen voor het oog van een zwetende cameraman en met behulp van een sterk verouderde draagbare cassettespeler. Zijn gekunselde danspasjes worden gadegeslagen door de toegestroomde opzichters. De eigenaar van het gespleten batje staat er wat treurig bij en is niet geintresserd in de opnames van de videoclip. We stellen voor om een nieuw exemplaar te kopen. Hij weet precies waar we zijn moeten en wat een splinter nieuw slaghout kost. "Is that any problem Sir?" Welnee. Dolblij neemt hij zijn nieuwe bat in ontvangst en toont het aan iedereen die het maar zien wil. Waarschijnlijk is hij die avond met zijn bat in zijn knuisten geklemd, in slaap gevallen.
Het is met cricket niet veel anders dan met voetbal, iedereen heeft er een mening over. Het sportkatern bevat vrijwel uitsluitend cricket gerelateerde artikelen. Naast wedstrijdverslagen wordt ook het persoonlijk leven van de cricketsterren nauwlettend gevolgd. Zo weten we dat de Australische spin wizard Shane Warne pas is gescheiden. Naar eigen zeggen is zijn sexleven schroomlijk overdreven in de media. "Ik ben niet meer dan vijf a zes keer vreemdgegaan. De avonden zijn lang en eenzaam op tournee." De meeste sportzenders zenden vrijwel uitsluitend cricket uit. De wat minder kapitaalkrachtigen kijken voor de etalages van electronica winkels. In internetcafes staat een snelkoppeling op het bureaublad voor het live scorebord. Overal staan er billboards met aankondigingen en zelfs de treinperrons zijn gedurende belangrijke wedstrijden vergeven van monitoren waarop het cricket te volgen is.
Toch blijft het voor de objectieve toeschouwer een rare sport. De meest prestigeuze wedstrijdreeks van het jaar zijn The Ashes. Inzet: de as van honderd jaar geleden verbrande wickets. En wie de Ashes ook wint, de as blijft altijd op Engels grondgebied.
Cricket wordt slechts gespeeld in een beperkt aantal landen van de gemenebest. Dit zijn de landen met een zogenaamde "test match" status. Deze teams spelen in eindeloze wedstrijdreeksen tegen elkaar. De tournee van Engeland door India omvat 23 wedstrijddagen, 23 keer dezelfde tegenstander. Zelfs de grootste voetbalklassiekers zullen dan gaan vervelen maar de ware cricketfan smult en mist geen minuut. Zo wordt de ene wedstrijdreeks gevolgd door de andere. Ja, womanizer Warne en zijn geblondeerde makkers zijn vaak en lang van huis.
Begin april verstuurt D. een alarmerende email, hij is ziek en goed ook. Een non-stop verblijf van drie weken in Indiase treinen, sommige mensen hebben echt opmerkelijke hobbies, heeft zijn sporen achtergelaten. Gastro Enteritis is de oorzaak van hoog frequent toiletbezoek en later belandt hij zelfs in een hospitaal. In een volgend mailtje krijgen we de groeten uit Preston waar hij hoopt in vertrouwde omgeving weer gezond te worden. De cricketafspraak gaat definitief niet door.
We besluiten om vooralsnog niet naar India af te reizen en langer in Bangladesh te blijven. Het cricket-gekke land is helemaal in de ban van de komende Australische tournee maar o wonder, de kranten berichten ook over een voetbaltoernooi. Exotische voetballanden als Bhutan, Palestina en Kirgizie binden de strijd aan om de AFC-challenge cup. De FIFA president Sepp Blatter is zelfs in het land om het tournooi te openen. Tijdens een persconferentie maakt hij wat denigrerende opmerkingen over cricket en verklaart hij voetbal tot de enige echte mondiale sport. Je moet maar durven in Bangladesh. Voor we ons in het cricket storten, nemen we eerst een kijkje bij het voetbal.
De chauffeur van de baby-taxi manouvreert de ronkende driewieler door de verkeersdrukte van Dhaka. Vlakbij het hotel zien we hoe het National Stadium baadt in het licht. We dirigeren de wallah richting het stadion met een leuk voetbalmiddagje in het vooruitschiet. Zijn uiterst service gerichte instelling brengt ons langs controleposten tot bijna aan het veld. De wedstrijd is al enige tijd gaande en een kaartje kopen hoeft niet meer. Tot grote hilariteit van het schaars aanwezige publiek barst er kort na onze aankomst een hevige pre-moesson bui los. Het veld verandert van een modderpoel in een zwembad. Bal en spelers zijn vanaf de tribune niet meer zichtbaar. De scheidsrechter laat lang doorspelen maar als de reklameborden rondom het veld omvallen vindt ook hij het te gortig worden. De spelers van Guam en Cambodja verdwijnen doorweekt in de catacomben.
Enige dagen later, in Chittagong ditmaal, geven we de AFC-cup een hernieuwde kans. Wederom zijn we te laat voor het eerste fluitsignaal, Sri Lanka heeft de Taiwanese doelmaan voor onze komst als driemaal gepasseerd. We kopen de goedkoopste kaartjes (12 eurocent) en zoeken een rustig plaatsje in een vak vol Bangladeshis. Dat is inderdaad een contractio in terminis. De aanwezige mannen, vrouwen zijn een uitzondering in het stadion, verliezen al snel hun toch al beperkte interesse in het voetbal. We worden omringd door de massa en krijgen de gebruikelijke vragen afgevuurd. Doordat iedereen om ons heen hangt, is het onmogelijk de wedstrijd te volgen. Na afloop hebben we de hulp nodig van de ruim aanwezige politiemacht om het stadion te verlaten.
Nog steeds hebben we niet veel voetbal gezien en nemen ons voor om het de volgende dag serieuzer aan te pakken. Ditmaal kopen we aan het loket, dat bestaat uit een betonnen muur met een piepklein rond gaatje, de duurste tickets. Voor 60 eurocent krijgen we toegang tot het paviljoen waar naast journalisten ook het Afghaanse team heeft plaatsgenomen. Vergeleken met de vorige dag is het maar een saaie boel maar gezeten op een plastic tuinstoeltje zijn de verrichtingen op het veld nu wel goed te volgen. In de rust verhuizen we naar het naburige vak waar een hondertal Nepalese studenten hun team hartgrondig aanmoedigen. 'Go Nepal Go!' Veel vlaggen, eigengemaakte t-shirts en geschminkte gezichten. De Bangladeshis kijken apathisch toe en begrijpen niets van alle opwinding. Na afloop worden de Bangladeshis wel bijzonder opgewonden van de aanwezige Nepalese studentes in hun strakke kledij. Ongegeneerd worden de meisjes gevolgd, gefotografeerd en gefilmd. Zij kijken wat ongemakkelijk bij de opdringerige mannelijke aandacht maar fleuren helemaal op als ze van oom agent toegang krijgen tot de spelersbus van het Nepalese elftal. Het leven van een voetbalgroupie is niet eenvoudig.
De vriendelijke receptionist geeft de jongste kamerbediende opdracht om ons aan een motorriksja te helpen. De jongen instrueert de wallah en voert de onderhandelingen onder het toeziend oog van de vanuit het niets toegestroomde groep mensen. De riksja rijder vraagt een te hoge prijs maar wordt door de menigte vermanend toegesproken. "Hoe durf je onze buitenlandse gasten te beduvelen!" Morrend stemt hij toe en voor een paar Taka worden we naar het Chittagong Divisional Stadium gebracht. Voor onze eerste en zeer waarschijnlijk laatste cricketwedstrijd besluiten we flink wat supportersmateriaal aan te schaffen. Getooid met een flinke Bangla vlag en stickers op beide wangen lopen we richting het Club House, helemaal klaar voor de second test, first day, first innings. Het Club House onderscheidt zich van de rest van het stadion, het is overdekt met gekleurde doeken en de betonnen tribune is voorzien van een tapijtje. De aanwezige televisie maakt het mogelijk om in de herhaling het gespannen gezicht van de Bangladeshi batsman te aanschouwen. Er staat dan ook veel op het spel. Australie wordt algemeen beschouwd als het beste team ter wereld, hoewel ze niet in het bezit zijn van de zo gewilde Ashes. Bangladesh heeft sinds kort de Test Match status en wint maar zeer, zeer zelden. Natuurlijk ondersteunen wij de underdog en maken dat bij aankomst in het Club House direct duidelijk. We zwaaien driftig met de nationale vlag en verklaren zeker GEEN supporters te zijn van Australie. De Bangladeshis gillen, juichen en applaudiseren ons toe. De Aussies kijken stuurs voor zich uit. Zo, de toon is gezet. Een Australische met piepschuim kangeroo-oren snauwt dat we niet achter haar mogen zitten. De Aussie supporters lijken al net zo zelfingenomen als het team dat ze supporteren en wat reageren ze gepikkeerd als we een beetje jennen. Met een verrekijker turen ze en masse naar het scorebord dat door een paar Bangladeshis op een ladder wordt bijgewerkt. In heel het land is maar één electronisch bord en dat staat in de hoofdstad. De Aussies noteren geestdriftig de tussenstand in een lederen notitieboekje. Rare jongens.
Door de Bangladeshis worden we warm onthaald. Een twaalf jarige jongen legt in vlekkeloos Engels uit wat het verschil is tussen een fast bowler en een leg spinner. Langzaam worden we ingewijden. Een paar rake klappen van de Bangladeshi batsman zorgen voor een uitgelaten stemming. De cameraman van Star Sports, de grootste sportzender van het subcontinent, brengt opeens Inti vol in beeld. De Bangladeshis hebben het als eerste door en gaan helemaal door het lint.
Toch is er niet veel reden tot juichen. De wickets vallen bij bosjes en tijdens de lunch-pauze (er zijn zelfs thee pauzes!) wordt de stemming grimmig. Voor aanvang is een lokale foto-journalist om dubieuze redenen de toegang tot het stadion geweigerd. De overige journalisten besluiten tot een sit-in op het veld waardoor de wedstrijd een kwartier later van start gaat. De politiemacht voelt zich te kijk gezet en neemt gedurende de lunch wraak. De journalisten worden met knuppels en geweren het veld overgejaagd. Recht onder onze neus worden fotografen tot pulp geslagen. De journalisten vluchten naar de kleedkamer van de spelers. De krantenkoppen liegen er niet om de volgende dag. Bloedige foto's sieren de voorpagina's en de journalisten eisen een 'unconditional apology' van de Police Commisioner. De landelijke media besluiten om het vervolg van de test match te boycotten. Het typeert Bangladesh, terwijl de regering 75.000 dollar per maand uitgeeft aan lobbyisten om het beeld van het land bij de Amerikaanse regering positief te beinvloeden, ranselt de politie journalisten af voor het oog van de internationale cricketwereld.
Toch is het maar goed dat we in Bangladesh zijn gebleven en niet naar Assam zijn afgereisd om het Engelse team aan te moedigen zoals oorspronkelijk het plan was. De One Day International tussen India en Engeland wordt vanwege hevige regenval vlak voor tijd afgelast. De al uren van te voren aanwezige Indiers zijn furieus en breken het stadion af. Tienduizenden euro's schade. Cricket hooligans, ze bestaan echt.
Afgelegde route:
Chittagong - Sylhet (Bangladesh) - Shillong (India) - Cherrapunjee - Shillong
Naschrift:
Australie wint de beide test matches en ook de One Day Internationals, Tadjikistan is de winnaar van de AFC-challenge cup. Tot zover uw sportverslaggevers op lokatie.
-
27 April 2006 - 15:23
Kees Terlouw:
Hallo reizigers. Nog steeds in den vreemde lees ik. We leven met jullie mee. Wij hebben intussen 1 maand Cuba achter de rug, een aanrader, blijf weg van de stranden, de rest incl. Havana is meer dan ok. We hopen bij te praten. Tot hoelang hebben jullie de reis gepland.
Ik (alleen Kees) vertrek op 16 mei a.s. naar Sevilla, Spanje, met het vliegtuig. Ik ga de Via de la Plata fietsen naar St. de Compostella. Vandaar naar Andorra, Lourdes en diagonaal door Frankrijk op huis aan. Gepland 7 weken en 4,500 km.
De eerste week van September vertrekken wij samen weer met hoofddoel 3 maanden India en omgeving, momenteel zijn we aan het uitzoeken wat de beste verbindingen zijn, sowieso Nooord India en Gujarat, wellicht ook nog naar Sri Lanka en Birma. We houden jullie op de hoogte en wellicht zien we elkaar nog in India. Helaas was China net mis vorig jaar.
Vriendelijke groet en veilige reis
Diny en Kees -
27 April 2006 - 19:25
Henk & Riet:
Nou ja... met Feyenoord is het ook niks....
HenRi -
27 April 2006 - 19:56
Jocelyn:
Tjezus Ed, wat een mooi verhaal weer!! Ach, 6x vreemd gaan is toch niet zo veel? ;-) En dat er Ckricket hooligans bestaan wist ik ook niet. Zo zie je maar weer....niets is wat het lijkt.
Liefs Jocelyn -
28 April 2006 - 00:11
Jos NZ:
So it WAS Inti we saw on National TV at 1st day of the 2nd Cricket test!
What an experience and such contrast to the English Cricketers.
The final of the Provincial Cricket in NZ was held recently in Wellington. Indeed, 5 days of cricket. On the first day of the finals, there was ONE spectator in the stands, an old bloke who goes to every match (it's free to watch). He was sitting too close to the sight screen, so play had to be adjourned till he moved!
Keep enjoying every moment!
Love from everyone at the yellow house.
PS, Just kidding about seeing Inti, would've been great. -
28 April 2006 - 04:10
Chantal:
Schitterend verhaal....Wat ik ook bizar vond was dat er afgelopen week weer een hartal was, waarbij het héle land plat lag, behalve Chittagong. Anders kon de cricket match namelijk niet doorgaan!!! Tja, politieke principes worden dus makkelijk opzij geschoven omwille van cricket..... -
08 Mei 2006 - 10:22
Jocelyn:
Een heerlijke dag op het terras gehad. Afegelopen zaterdag Arnoud en willem gesproken(ook daar van de zon aan het genieten) en natuurlijk krijgen jullie de hartelijke groeten. Arnoud vond het dit keer wel erg lang duren hoor, haha!
Liefs Zus -
08 Mei 2006 - 11:33
Roccoenmarjolein:
Ha intwin,
Echt uniek genieten! We volgen jullie nog altijd, zelfs al zit onze reis er alweer even op.
pak jullie culturele koffer maar flink vol! Wij reizen met jullie nog even lekker mee
Groetjes en tot ziens Rocco en Marjolein
-
08 Mei 2006 - 11:33
Roccoenmarjolein:
Ha intwin,
Echt uniek genieten! We volgen jullie nog altijd, zelfs al zit onze reis er alweer even op.
pak jullie culturele koffer maar flink vol! Wij reizen met jullie nog even lekker mee
Groetjes en tot ziens Rocco en Marjolein
-
08 Mei 2006 - 11:33
Roccoenmarjolein:
Ha intwin,
Echt uniek genieten! We volgen jullie nog altijd, zelfs al zit onze reis er alweer even op.
pak jullie culturele koffer maar flink vol! Wij reizen met jullie nog even lekker mee
Groetjes en tot ziens Rocco en Marjolein
-
09 Mei 2006 - 19:16
Farzaneh Mohsenzadeh:
Hello Mr Edwin & miss Inti.Today is the day which we were with each other in Masooleh last year.I hope you be successful in all your life. -
15 Mei 2006 - 19:39
Real Mondeel:
Zoals jullie het vertellen wordt cricket nog bijna spannend!! Maar volgens mij blijft het een rare sport voor rare jongens. Tja het sportkatern (en nos-jounaal, eerste item!!)hier gaat over de niet-selectie van ons aller top-scorer KLaas-Jan. Don Marco begrijpt het toch niet helemaal geloof ik.....
Houdoe -
17 Mei 2006 - 20:06
Arnoud:
Hee Intwin,
Ik ben weer thuis! Gek hoor dat Nederland na 14 maanden Azie, hoewel dingen toch ook wel vertrouwd zijn, beetje dubbel is dat.
Nu nog een beetje in een roes natuurlijk, iedere dag wel beetje bijpraten met mensen. Ben benieuwd hoe het over 2 weken is, maar ik neem lekker de tijd om weer te wennen.
Lijkt me ook hartstikke leuk een keer een biertje/wijntje in Nederland te drinken!
Tot in Nederland dan!
Arnoud.
-
20 Mei 2006 - 18:48
Iran-Mr Farrokh Family:
Hello.We hope see you again.We see your beautiful pictures on your site.You are always in our mind.Good luck. -
20 Mei 2006 - 19:09
Farzaneh(again):
I forgot that to say you I hope your country football game win in World Cup games( the first one). Goodby -
21 Mei 2006 - 09:06
Henk & Riet:
Nog maar een paar dagen...........
HenRi -
21 Mei 2006 - 09:54
Neef Henk:
Weer een schitterend verhaal, zo zie je maar, als er belangen op het spel staan, zelfs een spel, cricket is ook zonder dobbelstenen, kunnen spelregels van diverse landen verschillend worden uitgelegd.
Groeten
Neef Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
