Luilekkerstan

Voor de tweede maal deze reis heeft Intwin bezoek gekregen! Na Henk en Riet is het nu de beurt aan B (Bart) en D (Didy). Zij reizen ruim drie weken met ons mee door Kirgizie. Gezellig! Maar ook voor B&D geldt: meereizen is meeschrijven.


Hoe het begon: om 4 uur 's nachts geland op voormalig vliegveld Frunze (zo heette Bishkek in de Sowjettijd) en nu Manas airport (de held uit de grootste mondeling overgeleverde sage ter wereld - een verteller was er een dag mee zoet). Suf van een avond rondhangen op Moskou's ouderwetse & rokerige airport en een vlucht met Aeroflot zonder veel slaap stommelen we probleemloos langs de vlotte en goed georganiseerde pascontrole richting de bagageband. Dan ziet B verderop via een doorkijkje achter een hekje een Intwin Morgana: boven een wachtende menigte Kirgiezen uit steken een breed grijnzend hoofd met vier zwaaiende armen (ziet er erg Indiaas uit). Jawel, ze zijn het en te driftig halen we onze rugzakken, waarbij B zelfs de bagagelabeltjescontroleur voorbij snelt. Dat zal ons heugen...

Na een taxirit van een half uur over een vrijwel verlaten & duistere vierbaansweg met aan weerszijden twee rijen populieren met van onder witgeverfde stammen (Ed: als je de eerste rij mist zie je in ieder geval de tweede rij nog), drinken we thee in villa Intwin: een woonkeuken beneden en een slaapkamer en badkamer boven (zo rimitief is het dus allemaal niet op wereldreis). Bij de thee serveert D de Hollandse stroopkoeken en zegt: pak de kadootjes voor Inti eens, B!
B opent zijn rugzak en haalt er een hagelwit overhemd, nog in plastic uit. Heb jij voor Inti een overhemd gekocht? De verbazing straalt van zijn gezicht. Dat is jouw rugzak niet, B!! Dus opnieuw heen & terug naar de airport waar we verrassend vlot de eigen rugzak meekrijgen, een pak van ons hart (en van Inti ook)!

We zijn langs de noordkant van het prachtige Lake Izzyk-Kul (170 bij 70 km; de helft van NL) gereisd. Waar wij zaten, in Tamchy, was een klein strandje en verder grasland met schapen en kalkoenen.'s Avonds kregen we een bak soep voorgezet. Oh, zei Inti dat is lagman. Ja, inderdaad voegde Ed eraan toe: plov met spaghetti. Nou dit verklaarde alles voor B&D....
B nam 's morgens vroeg nog even een frisse duik voordat we langs de weg gingen staan voor een shared taxi. We stonden niet lang en het werd een bus. De lijnbus naar Karakol die ons voor 100 som (2 euro) in een keer in 4 uur naar onze plaats van bestemming bracht, perfect!

's Ochtends vroeg waren we op de zondagmarkt in Karakol. Geweldige belevenis: iedereen komt of met z'n stokoude Lada, paard en wagen of met de vrachtwagen naar de beestenmarkt waar paarden, koeien, biggetjes, schapen en geiten worden verkocht. Het is er stervensdruk maar nergens is er een stemverheffing of lelijk woord te horen. De Kirgiezen zijn ook hier weer zeer sympathiek en erg lief. Prachtige foto's maken is dan ook aan de lopende band te doen. Daarna bezochten we de gewone goederenmarkt, op zoek naar zo'n mooie, hoge vilten hoed, vaak met stiksels versierd (waar een deel van mannen mee
lopen). Hier heeft B heel stoer een kom zure merriemelk geprobeerd. Een slokje was voor D genoeg om te weten dat deze licht alcoholische drank echt niet aan haar besteed is. Als we in een yurt bij een familie verblijven zal D er toch aan moeten geloven, een gastvrij aanbod van merriemelk kan je echt niet weigeren...

Dit land heeft zeker een Russisch stempel, maar door de vele Lada's, de charmante houten huizen en de prachtige bloementuinen, overvolle appelboomgaarden en fruitstalletjes langs de weg lijkt het erg op het Polen dat D 25 jaar terug bezocht. Maar het uiterlijk van de mensen (hoge jukbeenderen en Chinese ogen) en de zeer hoge bergtoppen om ons heen, maken dat het toch wel echt Kirgizie moet zijn. In Bishkek en vooral in Karakol lopen veel Russen rond. Ed de Russofiel sinds z'n vijftiende, weet zich in hun taal verbazend goed verstaanbaar te maken. Inti op haar beurt maakt veel indruk met haar gehaaide wijze van onderhandelen met taxichauffeurs.

Vanuit Karakol bezochten we een deel van de bergen: Altyn Arashan, in een voormalige politiepost op 3000 mtr zaten we 2 nachten zonder stroom of stromend water (behalve de ijskoude, onstuimige smeltwaterrivier die vijftig meter lager ons wakker gehouden had als we niet zo moe geweest waren van de 14 km klim met rugzak erheen). Het was soms erg koud uit de zon in de vinnige wind (10 graden) maar gelukkig waren er hete bronnen, met betonnen bakken waar we met z'n vieren een uur in gezeten hebben. In de gezellige woonwagen kookte de Russische Tanja de sterren van de hemel voor ons: gekruide boekweit met gepaneerde aubergine en tomaat en brood voor ontbijt, aardappelstoofpotje plus heerlijke omelet met zure room en knoflook en erwtensoep met spek plus deegflap en zure room als avondeten. Tot groot plezier van Inti die zonder succes in Karakol al flink had gezocht naar honing, kregen we van Tanja alle keren pure bergvallei honing bij de eindeloze kopjes thee op tafel.

Onze laaggespannen verwachtingen wat eten betreft zijn gelukkig helemaal niet uitgekomen, integendeel, het eten is geweldig, en dan is het ook nog eens oogsttijd, meloenen, appels, noten, zonnebloempitten en ander fruit op de markten; kortom een land van melk en honing waar we het nog makkelijk drie weken uit kunnen houden!


Afgelegde route:
Bishkek - Ala Archa - Bishkek
Bishkek - Tamchy
Tamchy - Karakol
Karakol - Altyn Arashan - Karakol