Babytrek

De afgeladen bus braakt zwarte rook uit. In een slakkengangetje rijden we langs de Indus. De uitlaatgassen vermengen zich in de bus met de schone berglucht. Alleen al in de cabine bij de chauffeur zitten tien vrouwen opeen gepakt. Het zijn onderwijzeressen, op weg naar een afgelegen dorp. Om een goede dag af te smeken worden de langwerpige gebedsboekjes uit de tassen gehaald. Op één moslima na, beginnen alle vrouwen in de bus mantra's op te dreunen. Het monotome gezang is even mooi als indrukwekkend. Het is duidelijk, we zijn in de boeddhistische wereld aangekomen. Het dorre landschap is bezaaid met mani walls, chörtens en gompa's. Er wordt vaak beweerd dat Ladakh, Tibetaanser is dan Tibet. We kunnen het direct beamen. Tibetanen in Tibet worden al ruim 50 jaar overheerst door de Chinezen en zijn inmiddels een minderheid in eigen land. De Ladakhi (een Tibetaans volk) worden door de Indiaase regering weinig dwarsgezeten en lijken uitstekend in staat hun eeuwenoude cultuur in stand te houden.

We zijn onderweg van Leh, de hoofdstad van Ladakh, naar Alchi, startpunt van de onvolprezen "babytrek". Overal in Ladakh kan je wekenlang op extreme hoogte door de wildernis zwerven. De babytrek is een relatief korte trektocht van maar vier dagen, met passen die nooit hoger zijn dan 4000 meter. Vandaar de wat minderwaardige naam.

Ladakh ligt in het uiterste noorden van India, een behoorlijk afgelegen gebied. De enige verbindingsweg met de rest van de wereld is slechts drie maanden per jaar open. Wij deden er twee dagen over om de 470 km tussen Manali en Leh te overbruggen. De tweede dag hobbelden we twintig uur over slechte wegen en passen van ruim 5000 meter. Regen en sneeuw maken de toch al slechte weg bijna onbegaanbaar. De bus na ons had zes dagen nodig om Leh te bereiken. In Leh is alleen 's avonds een paar uur electriciteit beschikbaar. Er zijn maar twee werkende internetcafés. De computers draaien op generatoren, verbinding wordt gemaakt met behulp van een satelliettelefoon. De douche is vervangen door een emmertje lauw water. Eenmaal buiten Leh is er van toeristische faciliteiten helemaal geen sprake meer. Gelukkig maar, zo blijft het nog een beetje exclusief. Alleen al om deze reden verdient de babytrek een betere naam.

De mantra's van de dames in de bus missen hun uitwerking niet. De zon verdrijft de wolken en voor het eerst zien we een diep blauwe hemel, karakterisiek voor een verblijf op hoogte. In vier dagen lopen we van dorp tot dorp. Het is een heerlijke (fysieke) opwarmer voor een grotere trek die we later deze maand gaan lopen. Het is bovendien cultureel bijzonder interessant. De nederzettingen zijn klein, zo tussen de 20 en 100 huizen. Grote witte panden met houten kozijnen die evenals het platte dak met zwarte verf zijn afgewerkt. Op ieder huis wapperen vrolijke gebedsvlaggetjes. Er wordt vooral mosterd en tarwe verbouwd. De felle kleuren van de gewassen contrasteren fantastisch met de diep bruin gekleurde bergen.

De plaatselijke bevolking biedt homestays aan op vol pension basis. Het is eten wat de pot schaft. Tibetaans brood bij het ontbijt en verder rijst met linzen en thukpa, een gevulde noedelsoep. Geloof het of niet maar het is best lekker. Tsampa en boterthee blijft ons gelukkig bespaard. 's Avonds verzamelt de familie zich in de keuken die ook als huiskamer dient. Terwijl de vrouwen koken in één van de tientallen pannen, rennen de kinderen in het rond en worden er dorpsroddels uitgewisseld. De zelfgemaakte wijn draagt ook bij tot de feestvreugde maar datzelfde feestje is al rond negen uur afgelopen: bedtijd. Een enkele keer slapen we op de grond. De slaapvertrekken blijken tevens het habitat te zijn van een bijzonder gevarieerde insectenwereld. Naast de gebruikelijke vliegen en motten, delen we de ruimte met diverse soorten kevers maar ook vlooien en wormen. Wij zijn geen Boeddhisten dus zonder scrupules slaan we de grootste viezeriken dood. Eenmaal geeft de pater familias nog een goed bedoeld advies mee; sluit de slaapkamerdeur goed af anders kruipen de koeien bij je in bed!


Afgelegde route:
Manali - Leh
Leh - Alchi
Alchi - Likir
Likir - Yangtang
Yangtang - Hemis Shukpachan
Hemis Schukpachan - Temisgang
Temisgang - Leh