Culinair (1)

Dat de Aziatische keuken bij Intwin op nummer één staat is geen geheim. Liefst proberen we in ons kleine keukentje van alles te bereiden. Van Indisch tot Indiaas en van Thais tot Koreaans. De smaakpapillen worden in Breda dagelijks vertroeteld met veel verse groenten, kruiden en vis. Kortom: we houden van lekker eten en besteden daar graag tijd en geld aan. Lang tafelen met vrienden of familie, flesje wijn erbij; het zijn de ingredienten voor een geslaagde avond.

Het Midden-Oosten is niet direct een walhalla van culinaire hoogstandjes. Voor deze reis associërden wij de regio met shoarma, döner kebab en falafel. En als klap op de vuurpijl alcohol-vrij bier. Nee, we hadden ons niet direct ingesteld op een gastronomische ontdekkingsreis.

Met dit in ons achterhoofd vertrokken we naar Egypte. De vooroordelen werden direct bevestigd. De Egyptenaren zijn de farao's van de fastfood. De dunne bruine broden zijn zelden vers en altijd smakeloos. De humus is bitter en wordt geserveerd in een dikke laag olijfolie. Eigenlijk vonden we na een maand alleen de linzensoep lekker. In Caïro trotseerden we dan ook graag twee uur lang de manikale avondspits om in een Italiaans restaurant aan de andere kant van deze metropool te kunnen dineren. Het best bewaarde geheim van Egypte ligt niet bedolven onder een laag woestijnzand maar loopt springlevend rond in Aswan. Chef Khalil schotelt magnifieke (zee)vis voor, 1000 km van de Middenlandse Zee en 500 km van de Rode Zee!

Jordanië is in meerdere opzichten de opmaat voor Syrië. Het brood smaakt opeens weer naar brood en ook aan de salades wordt wat meer aandacht besteed. Zowaar iets wat lijkt op een dressing. De grote verassing van deze reis is de Syrische keuken. De Franse overheersing heeft duidelijk sporen achtergelaten. Voor de Syriërs is de avondmaaltijd een belangrijk sociaal gebeuren. Rond een uur of tien 's avonds stromen de restaurants vol. In Damascus en Aleppo zijn het vaak prachtige, sfeervolle gerestaureerde panden waar we met medereizigers menig gezellig avondje hebben doorgebracht. Naast een fantastische menukaart tovert de onberispelijk geklede ober ook geheel onverwacht een wijnkaart te voorschijn. De Libanese wijnen smaken uitstekend bij de onuitputtelijke variatie aan heerlijke mezze, zeg maar de Arabische tapas.

De mezze magie is in Turkije alweer doorbroken. Het valt niet mee om in Istanbul authentiek Turks te eten. Louter toeristen restaurants die maar al te graag een Westerse eenheidsworst voorzetten. Het Turkse ontbijt daarentegen is fantastisch. Turken zijn meesters in het broodbakken. Brood dat geserveerd wordt met verschillende soorten pittige kazen, honing, olijven en gekookte eieren. Menigmaal hebben we van dit lekkers genoten in de gezellige en druk bezochte Pastanesi's van Oost-Turkije. In de Lokentasi staat heerlijke gemarineerde kip kebab (tawooq sish) op het menu welke wordt weggespoeld met het goddelijke ayran (een soort karnemelk) of raki (alcoholisch anijs drankje).

Aan de overzijde van de grens, in Iran, bestellen we hoopvol onze eerste kip kebab. In onze naïviteit denken we eerst nog dat er sprake is van een vergissing. Op het bord ligt een geel, sponsige stuk vlees dat voor kip moet doorgaan. Bovendien smaakt het erg eigenaardig. Al snel blijkt dat de Iraniërs dol zijn op saffraan. Saffraan heeft de vreemde eigenschap dat het in hoge concentraties smaakt naar toiletreiniger. Het bij de kebabs geserveerde brood doet denken aan karton. De groente bestaat uit een halve rauwe ei en een zwart geblakerde tomaat. De meeste restaurants zijn daarnaast waanzinnig kitsch ingericht: kerstboomverlichting, plastic bloemen en spiegeltjes. Het doet de toch al belabberde kebab geen goed.

In Jemen dachten we ons gastronomisch dieptepunt gehad te hebben. Helaas, het kan nog veel slechter. Evenals in Jemen wordt er ook in Iran thuis wél lekker gekookt, merken we tijdens onze familiebezoekjes. Maar waarom is het eten in de restaurants dan toch zo beroerd?

Er zijn maar twee gerechten echt lekker in Iran: bademjun (aubergine prutje) en fesenjun (kip in een saus van walnoot en granaatappel). Vreemd genoeg staan ze zelden op de menukaart. En dan hebben we het nog niet eens gehad over worteljam, smerige boter door de rijst, verse fruitsapjes met kilo's suiker en yoghurt met een rare schapen bijsmaak. Hele vette soep, fluoriscerende limonade, bijzonder diep gebakken vis en wat te denken van Bavaria malt met karamel smaak?

Over een paar uur vliegen we naar India. Driemaal raden waar wij het meest naar uitkijken.


Favoriete restaurants:
Volgt nog.

Naschrift:
Dit bericht hadden we gisteren in Iran willen plaatsen. Helaas, op de dag van de verkiezingen kozen de Mullah's er in hun grenzeloze wijsheid voor om Iran voor een dagje van Internet te beroven.