Golf

`Is ook dit Iran?`, vragen we ons hardop af. We bevinden ons op het eiland Kish, in een Filippijns restaurant, met Filippijns personeel, Filippijnse clientèle en heel welkom, een Filippijnse menukaart. Op straat staan Indiërs, Nepali, Pakistani, Indonesiërs, maar ook Russen en Roemenen wat te lummelen.

Het onbeduidende eilandje Kish in de Perzische Golf, was in de jaren `70 de privé speeltuin van de Sjah van Perzië. Na de revolutie besloten de mullah's om het eiland om te dopen in een economische vrijhandelszone, waar je zonder het zo lastig te verkrijgen Iraanse visum mag verblijven. Volgens het Iraanse Ministerie van Toerisme komen er jaarlijks duizenden buitenlanders naar Kish. Voor 99% zijn het gastarbeiders die werkzaam zijn in de Verenigde Arabische Emiraten (UAE). Zij vliegen massaal vanuit Dubai voor een dag naar Kish om hun UAE visum te vernieuwen. Gelukzoekers die niet alleen het vuile werk maar goedbeschouwd al het werk opknappen voor de Golfstaat Arabieren.

Iraniërs worden helemaal lyrisch als Kish ter sprake komt. Very VERY beautiful. Waarom wordt ons niet duidelijk. Het is een kaal, vlak woestijn eiland met kille, karakterloze bebouwing. Hotels en tax-free winkelcentra maar geen greintje historie. Toegegeven, de stranden zijn prachtig en de zee (met een watertemperatuur van 30C) zijn erg aanlokkelijk. Economische vrijhandelszone of niet, de islamitische gedragscodes blijven helaas onverminderd van kracht. Vrouwen en mannen moeten gescheiden zwemmen. Of beter geformuleerd: vrouwen mogen voor een euro gebruik maken van een stukje afgescheiden strand, de mannen mogen zwemmen waar ze willen. Wij besluiten een kijkje onderwater te nemen en boeken een zogenaamde introductie duik. Inti hoeft gelukkig niet met chador het water in maar krijgt een soort timmermanspak met capuchon aangemeten. Buitengewoon charmant allemaal. Na nog geen halve minuut onderwater zien we al een schildpad en enorme scholen vis. Dan vinden ook wij Kish VERY beautiful.

Iedereen verklaarde ons twee weken geleden voor gek. In de zomer naar de Golfkust, veel te warm en veel te vochtig. Inderdaad, zodra je de hotelkamer met airconditioning achter je laat, heb je het idee een sauna binnen te lopen. Met een aangepast levenritme valt er echter nog genoeg te genieten. De befaamde donderdag markt van Minab (in Zuid-Oost Iran) is ronduit spectaculair. We herkennen Baluchi's en Afghanen maar veel meer nog vallen de Afrikaanse en Arabische invloeden op. Het is één grote culturele en raciale mengelmoes. De saaie chadors zijn vrijwel geheel uit het straatbeeld verdwenen. Vrouwen dragen fel gekleurde doeken, lachen voluit en poseren gewillig voor de camera. Een verademing na zoveel weken tussen de preutse Perzische dames in hun eeuwig zwarte kledij. In Minab richten we vooral de aandacht op de lokale trend. Vrouwen gaan veelal niet alleen gesluierd maar ook gemaskerd over straat. De maskers zijn van katoen, vaak opvallend rood en bedekken ogen en neus. Het is een bizarre aanblik. Met religie heeft het niets te maken, het modeverschijnsel dateert uit de tijd dat de Portugezen in deze regio de dienst uitmaakten.

Diezelfde Portugezen hebben op het eiland Hormoz, in de gelijknamige Straat van Hormoz, een prachtig kasteel achtergelaten. Een vriendelijke eilandbewoner leidt ons langs de cisternen, kerk en kerker. De kleine nederzetting op het eiland is murw gebeukt door de hitte. Alleen de kinderen wagen zich buiten en zwemmen in de groen blauwe zee. Het is zelfs zo warm dat onze camera's tijdelijk dienst weigeren. De Hollanders schijnen ook ooit de scepter te hebben gezwaaid over de Straat van Hormoz. Slechts een korte periode waarvan geen zichtbare restanten op het eiland zijn terug te vinden. Het zal hier 500 jaar geleden ook ongetwijfeld verstikkend heet zijn geweest. Geen Nederlander die het hier lang uithoudt.


Afgelegde route:
Kerman - Minab
Minab - Bander-e Abbas
Bander-e Abbas - Hormoz - Bander-e Abbas
Bander-e Abbas - Bander-e Lengeh - Kish
Kish - Shiraz (per vliegtuig)
Shiraz - Perspolis - Shiraz