Golan

Het landschap is verrassend groen. Bloemen en bomen staan in bloei en het scherpe zonlicht weerkaatst op de besneeuwde bergen die de grens met Libanon vormen. Deze idyllische omgeving is één van de hete hangijzers van het Midden-Oosten: de Golan hoogte.

Tijdens de zes-daagse oorlog in 1967 heeft Israël de Golan veroverd op Syrië. Syrië weigert sindsdien vrede te sluiten met Israël zolang de Golan niet wordt teruggeven. Ondertussen bevolkt Israël het gebied met kolonisten. Onafhankelijk van je politieke voorkeuren moet je constateren dat deze grote meneren politiek enorm veel klein menselijk leed veroorzaakt.

Opvallend genoeg is het eenvoudig om de Golan te bezoeken. Het ministerie van Binnenlandse Zaken geeft binnen tien minuten een permit af. Een minibusje brengt ons naar het laatste Syrische dorp voor het bezette gebied. Een volgend busje laveert ons langs diverse checkpoints en we worden afgezet in het spookstadje Quneitra.

Quneitra ligt in een stuk niemandsland. De Verenigde Naties zwaaien hier de scepter. Ondertussen hebben we een Syrische waakhond meegekregen die de paspoorten in bezit heeft genomen. Het stadje ligt volledig in puin. Het is een surrealistische aanblik: de natuur staat in bloei maar de stad is volledig dood. Een Poolse UN-militair zwaait vanuit zijn voertuig. Verder hoor je alleen de vogeltjes kwetteren en is het indrukwekkend stil. De Israëlische uitkijktorens op een paar honderd meter afstand hebben ons waarschijnlijk al gespot. De aanblik van Quneitra doet ons denken aan Bogor (in Cambodja), een andere verlaten stad die we ooit bezocht hebben.

Met rode verf gemarkeerde stenen wijzen op mijnvelden. Je haalt het niet in je hoofd om het asfaltweggetje te verlaten. Onze waakhond loodst ons lang het UN-hoofdkwartier (NO PICTURES), een kapot geschoten ziekenhuis, een orthodoxe kerk, een bank en een moskee. Je verwacht dat de Syriërs een propaganda show gaan opvoeren maar daar is geen sprake van. Zelfs het aantal portretten van de Assad-clan is beperkt. Als laatste worden we een museum in gedirigeerd. Vreemd genoeg is dit het enige instituut dat nog in bedrijf is. Het stelt allemaal niet veel voor. Er ligt wat aardwerk uit de Romeinse tijd tentoongesteld. Het is een bizarre locatie voor een museum.

Nadat we de paspoorten weer in ontvangst hebben genomen, rijden we door een prachtig landschap weer terug naar Damascus.


Afgelegde route:
Damascus - Maalula - Damascus
Damascus - Bosra - Damascus
Damascus - Quneitra - Damascus