Mozes

Als de berg niet naar Mozes komt, moet Mozes naar de berg. Wat voor Mozes gold, geldt vandaag de dag ook voor Intwin. Na ons eerder gewaagd te hebben aan een hindoeïstische, een boedhistische en zelfs een jaïnistische pelgrimage, is het nu de tijd voor het christelijke equivalent: de beklimming van de Mt. Sinaï, de berg waar volgens de overlevering Mozes de tien geboden in de vorm van kleitabletten overgedragen heeft gekregen.

Ironisch genoeg wil het juist in deze regio niet zo lukken met die tien geboden. De Sinaï, het schiereiland dat Afrika met Azië verbindt, is in de loop der jaren talrijke malen van eigenaar verwisseld. Sinds het Camp David akkoord in '79 en de overdracht van Israël aan Egypte in '82, is het redelijk rustig in de Sinaï. De bomaanslag op een hotel in Taba (okt. '04) heeft er wel voor gezorgd dat de checkpoints weer volledig bemand zijn. De Egyptische autoriteiten willen duidelijk geen risico lopen. De toeristenindustrie levert nu eenmaal harde valuta op. Wij hebben wel viermaal onze paspoorten moeten laten zien tijdens een busritje.

Om de zonsopgang op de Mt. Sinaï mee te maken, zijn er twee mogelijkheden. Een gelijkmatig pad omhoog, de zogenaamde cameltrail of de steile maar kortere route over de trappen (steps), uitgehakt door een ijverige monnik. Deze man moet echt lol gehad hebben in zijn werk want het zijn 3750 treden. Inti heeft op de sportschool ruime ervaring opgedaan met 'steps' dus wij kiezen om half vier 's nachts voor de trappen.

Het is even zoeken want waar begint het pad? Lokale Bedouïnen willen alleen tegen betaling het geheim verklappen maar al snel vinden we met behulp van de volle maan het juiste pad omhoog. Helaas blijkt dat er aan het lichaam van Edwin (niet direct een frequente bezoeker van de sportschool) nog te veel Jupiler en broodjes bal kleven. Afzien dus maar gelukkig zijn we net op tijd boven voor een magistrale zonsopgang.

Op de top is het druk. De overige 200 toeristen blijken de cameltrail genomen te hebben. Van spiritualiteit (zoals bijvoorbeeld bij Mt. Kailash) is niet veel te merken. De meeste mensen komen hier, net als wij, om te genieten van het prachtige ruige landschap. Rotsbergen van ruim 2000m in verschillende tinten bruin en rood. Alleen een groepje Koreanen begint een uitgebreide bidsessie waarbij een aantal van hen in een soort trance raken en steeds harder gaan brullen.

Eenmaal beneden, in het St. Katerina klooster, blijkt de toeristencaroussel volledig opgang te zijn gekomen. Dagelijks komen hier 500 gewone stervelingen kijken naar de 22 overgebleven monniken. Een enkeling gaat bidden bij de brandende bramenstruik en de waterbron van Mozes. We zijn niet zo heel erg bijbeltekstvast maar constateren dat de struik niet meer brandt en de bron is opgedroogd.

Intwin.

Afgelegde route:
Cairo - St. Catherine
St. Catherine - Mt. Sinai - St. Catherine - Dahab