Vakantie

Ook zo aan vakantie toe? Ja? Anders wij wel, al is dat natuurlijk erg moeilijk uit te leggen aan hard werkend Nederland. Maar toch, na tien maanden avontuur in vaak niet de gemakkelijkste regio's en omstandigheden worden ook wij langzaam gelokt naar zon, zee en palmbomen. Op naar Thailand!

Het allereerste bezoek aan Thailand, ruim vier jaar geleden waarbij we alleen de noordelijke regio bezochten, was een enorme tegenvaller. Deze tegenvaller lag geheel aan een verkeerd verwachtingspatroon. We dachten wat in Thailand te gaan beleven maar kwamen al snel tot de ontdekking dat wij daar al 20 jaar te laat voor waren. Thailand bezoek je maar met een doel voor ogen: volledige overgave aan het vakantiegevoel. Er is dan ook bijna geen beter vakantieland denkbaar dan het koninkrijk van Siam.

Authentiek Thailand bestaal allang niet meer, Thailand zonder massatoerisme is gewoonweg ondenkbaar. Jaarlijks komen hier miljoenen, veelal Europese, vakantiegangers. Er overlijden ook verrassend veel toeristen. The Bangkok Post bericht over jaarlijks 500 Duitse sterfgevallen (pre-tsunami). De meerderheid overlijdt aan een motorongeluk, na eerst zelf stomdronken op diezelfde motor of scooter te zijn gestapt. En wat te denken van al die mannetjes die tijdens de geslachtsdaad een hartstilstand oplopen. Niet iedereen komt uitsluitend voor een strandvakantie naar Zuid-Oost Azie.

Bij aankomst blijkt het hondenweer te zijn op de bekende vakantieoorden in de Golf van Thailand en de Andaman Zee. In het noorden van het land schijnt de zon en het is daar, in Chang Mai, waar een lang gekoesterde wens in vervulling gaat. Zoals bekend zijn wij liefhebbers van de Aziatische keuken (zie bericht culinair 1). De laatste week in China hebben we doorgebracht in de hoofdstad van Sichuan, het gastronomische centrum van de pittig gekruide Chinese keuken. Een week lang zoveel mogelijk verschillende gerechten proberen, de onvermijdelijke hot-pots maar zeker ook de lokale specialiteiten. Dagen die draaien om maaltijden. Keer op keer verrast worden door een enorme varieteit, een waar smaakpapillen bombardement. Echt, er is een pepersoort die je mond dusdanig verdoofd dat binnen een paar seconden je lippen en tong compleet ongevoelig zijn geworden. Ook de Thai weten hoe de wok te hanteren. Kennis die zij graag (voor de nodige Bahts) overdragen aan toeristen. Natuurlijk schrijven wij ons direct in voor een kookcursus bij een van de vele Thai-culinary-arts centra.

Met het kookklasje bezoeken we eerst een lokale markt. Wij krijgen uitleg over kruiden en typisch Thaise groenten om vervolgens van harte uitgenodigd te worden toch vooral de gefrituurde sprinkhanen te proberen. De koks leren razendsnel de voornamen van de cursisten uit het hoofd en bij het bespreken van de gerechten krijgen we vraag op vraag afgevuurt. "Inti, why do we use these peppers in Thai-cooking?" De chef-kok wijst op de Spaanse pepers, die de gemiddelde Albert Heijn klant direct uit het bamipakket verwijdert. "Yes Inti, for the colour!". Om een gerecht flink pittig te maken, gebruiken de Thai kleine pepertjes. Een aantal cursisten begint al moeilijk te kijken. Tijdens deze kookcursus mag je alle gerechten zelf bereiden. Onder de palmbomen, heerlijk in het zonnetje, staan de wokken en gasbranders klaar. De koks brullen aanwijzingen, "everybody seasoning NOW". Het is even vermakelijk als smakelijk. Vanzelfsprekend mag je al je brouwsels zelf op eten. Leerzaam ook, eindelijk kennen we het geheim van de viskoekjes. Culinaire vrienden weten maar al te goed hoe gefrustreerd Edwin raakt van een viskoekje dat maar geen koekje wil worden.

Er zijn nog meer heimlijke genoegens in het Thaise vakantieparadijs. Dagelijks bezoeken we een Wat (tempel), niet zo zeer voor het gebouw of de monniken maar wel voor de massages die daar gegeven worden. In een uur worden we volledig gekneed zodat de toch al ontspannen geest nu ook in een ontspannen lichaam huist.

Inmiddels zijn de weergoden iets beter gehumeurd en besluiten we op de Thaise eilanden verder te gaan met niets doen. De Tibetaanse vrieskou is snel vergeten onder de tropische zon. Heerlijk in de hangmat, met een coconut shake onder handbereik, evenals een enorme stapel boeken. Zeewater van 28 graden en een klassiek wit zandstrand. 's Avonds wachten de red snappers en tiger prawns op de barbecue. Wat kan deze idylle nou verstoren?

De afkeurende blikken van het toeristenvolk bijvoorbeeld. Want ja, voor de buitenwereld voldoen we geheel aan het clichebeeld: grote blanke man met klein Thais meisje. Zelfs de Thai zien het verschil vaak niet eens. Regelmatig richten serveersters zich direct tot Inti in het zangerige Thais. Eigenlijk is het wel begrijpelijk. Er lopen heel wat Westerse mannen op leeftijd rond die graag voor de diensten van de Thaise dames betalen. Een Brit vraagt ons of wij zijn tafel bezet willen houden omdat hij even met zijn 'friend' naar de bungalow moet. Als hij na een half uurtje terugkomt krijgen we tekst en uitleg over zijn kijk op prostitutie. 'Platform' van Michel Houellebeq wordt hier realiteit. Net als het boek is de werkelijkheid eerder vervreemdend dan aanstoot gevend.

Naast de genoemde kookcursus zijn we naar Thailand gekomen om het PADI-certificaat te bemachtigen. Duiken dus, voor de niet ingewijden. Duiken leer je op Ko Tao, een eiland in het zuiden van de Thaise Golf. Maar helaas is het weer in deze regio nog steeds verre van optimaal. Sterke wind zorgt voor golven van drie a vier meter hetgeen de twee en een half uur durende overtocht per catamaran er niet plezieriger op maakt. Een van onze stellingen luidt: "overgeven op boten is voor watjes" (echt, het leven is zoveel eenvoudiger met een uitgesproken mening), en er blijken heel wat watjes op de boot te zitten. Eerlijk is eerlijk, ook wij hebben het niet gemakkelijk. Beide bootovertochten (ja, je moet ook nog terug) draaien uit op een concentratie oefening lichaamsbeheersing in het onderdrukken van de anti-perestaltische beweging. Niet geheel fris en fruitig betreden we de duikschool en maken we kennis met de duikinstructeur. Gezien Inti d'r astmaverleden hebben we vooraf al telefonisch contact gehad met deze prototype Aussie. In het ziekenhuis in Bangkok hebben we zelfs een medische verklaring laten opstellen. Als we eenmaal voor hem staan krabbelt hij opeens terug. Het feit dat Inti nu regelmatig medicijnen gebruikt(vanwege een opgelopen koudje in Tibet) is voor hem reden genoeg om haar te weigeren voor de cursus. Het is een enorme domper, we hadden er ontzettend naar uitgekeken. Om de teleurstelling te verwerken belooft Inti zichzelf een lange shop-sessie op de weekend- en avondmarkten van Bangkok.


Afgelegde route:
Ganzi - Chengdu
Chengdu - Bangkok (Thailand)
Bangkok - Chiang Mai
Chiang Mai - Bangkok - Ko Chang
Ko Chang - Bangkok
Bangkok - Ko Tao
Ko Tao - Bangkok