Chaos
Door: Intwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Inti
20 Maart 2006 | India, New Delhi
13 maart 2001.
De trein rolt knarsend en piepend het station van Calcutta binnen. Als alle 24 wagons tot stilstand zijn gekomen, springen we de trein uit en vergapen we ons aan het prachtige stationsgebouw. Het is één van de vele koloniale panden uit de tijd dat Kolkata nog gewoon Calcutta heette. Eenmaal buiten sluiten we in de brandende zon aan bij een lange rij wachtenden. Een Indiër verzucht dat dit een verschrikkelijke manier is om de dag te beginnen. Wij vinden het fantastisch. Traditionele Ambassadors rijden af en aan. We zijn al ruim twee maanden in India, toch kijken we onze ogen uit. Calcutta is nog net even wat intenser en chaotischer dan de andere Indiase metropolen.
Zoals alle steden van enige importantie, wordt ook Calcutta doorsneden door een rivier. De Howrah brug die beide stadsdelen met elkaar verbindt is met 100.000 voertuigen per dag de drukste brug ter wereld. Vergeet de van Brienenoord, dit is van een geheel andere orde. Bussen, taxi's, personenauto's, riksja's, iedereen claxonneert en probeert vooruit te komen terwijl het verkeer muurvast staat. De herrie is oorverdovend, de uitlaatgassen irriteren longen en neus. Een oude vrouw gehuld in vodden manoeuvreert zich door de chaos met een bos takken op haar hoofd. We zijn op doorreis naar het rustige bergstaatje Sikkim maar beloven onszelf ooit nog eens terug te komen om Calcutta echt te ervaren.
13 maart 2006.
Het is verdacht rustig als we vanuit het vliegveld het centrum in rijden. Rust is een relatief begrip. Er zijn nog steeds meer mensen op straat dan tijdens de laatste koopavond voor Kertsmis in een grote stad in Nederland. Vandaag wordt het Holi festival gevierd. De achtergrond van het festival ontgaat ons een beetje maar het is de bedoeling om je medemens met waterverf bommetjes te raken. Sommige Indiërs zijn van top tot teen besmeurd met paarse en groene verf. Een geit heeft een geel kleurtje gekregen. Vanzelfsprekend zijn lange buitenlanders ook een geliefd doel. We vragen een Indiër of de verf uitwasbaar is. Jawel, na negen of tien wasbeurten.
Calcutta, City of Joy, de hel op aarde zoals beschreven in de verfilmde roman van Lapierre. City of Kali ook, de stad van de destructieve incarnatie van Siva's eerste vrouw. In het westen is Calcutta natuurlijk vooral bekend als de stad van Moeder Teresa. Deze nobelprijswinnende non heeft in Calcutta de bekende sterfhuizen voor de allerarmsten opgezet. En passant heeft ze met haar beroemdheid ook bijgedragen aan het stereotype negatieve beeld dat in het Westen bestaat over Calcutta. Een beeld dat haaks staat op de naam die Calcutta in India heeft. Als New Delhi het centrum van de politieke macht is en Mumbai (Bombay) het handelscentrum, dan is Calcutta het interlectuele hart van India. Groot geworden als hoofdstad van Brits-Indië maar in verval geraakt toen die status werd afgenomen.
Sinds jaar en dag staan de West-Bengalen (waar Kolkata de hoofdstad van is) onder leiding van de communistische partij. De soms uren durende stroomonderbrekingen zijn ook berucht. Niet verbazingwekkend dus dat buitenlandse investeerders oorspronkelijk huiverig waren om geld in de stad te investeren. Inmiddels is India (en ook Calcutta) een economische tijger met een jaarlijkse groei van 9 a 10%. Westerse regeringen vragen zich af hoe deze tijger te temmen. Futurologen voorspellen een gouden toekomst. Wat zou het toch leuk zijn om regeringsleiders en toekomstvoorspellers aan de hand mee te nemen om de stad te verkennen.
De krankzinnige drukte en herrie is overweldigend. Het begint al zodra we ons hotel (we logeren bij het Leger des Heils!) verlaten. De traditionele loopriksja's banen zich een weg door het smalle straatje. Loopriksja's lijken nog het meest op een onoverdekte koets. Officieel zijn ze verboden. Het stadsbestuur heeft deze maatregel genomen om het aanzicht van de stad te verbeteren. Regelmatig zien we twee dikke Indiërs in een karretje dat wordt voortgetrokken door een mager mannetje op blote voeten. Even verderop vraagt een man zonder gebit of we interesse hebben in hash. Alsof de werkelijkheid al niet hallucinerend genoeg is. Voordat we de straat uit zijn hebben we al meer zwervers gezien dan tijdens onze gehele reis.
De trottoirs zijn smal en slecht onderhouden. Hele families wonen er, de ruimte delend met de straathandelaren. 's Avonds is het uitkijken om niet te struikelen over een slapend lichaam. Een man ligt op zijn buik, zijn arm is gereduceerd tot een stompje waarmee hij wuift om aandacht te vragen voor zijn bedelbak. Dan zijn er nog de lepralijders met hun rottende lichaamsdelen. Sommigen infecteren zich bewust omdat het met bedelen meer geld opleverd. Economische groei heeft voor deze mensen een geheel andere betekenis.
Natuurlijk is het niet alleen maar armoede op straat. Er is een duidelijke keerzijde: de groeiende middenklasse. Dik zijn is nog steeds in de mode. Buikomvang en jaarsalaris zijn rechtevenredig. Verder lijken mannen hier niet erg modegevoelig. Tot op de navel opgetrokken bruine stoffenbroeken (in Nederland sinds de jaren 80 niet meer te koop) met een ruitjes hemd in de broek gepropt is al jarenlang de favoriete outfit. Hippe jongeren hebben de stoffenbroek afgezworen en dragen massaal een spijkerbroek. Ze hangen rond in trendy coffeeshops. Chique restaurants zitten iedere dag propvol. Waarschijnlijk zullen de groeicijfers toch wel kloppen.
Calcutta is nog steeds een imponerende karaktervolle stad. Gelukkig staan naast de moderne winkelcentra ook de koloniale gebouwen nog fier overeind. Soms groeien de bomen uit het dak maar vaak ook zijn ze prachtig onderhouden en in gebruik. Het regeringsgebouw van de West-Bengalen is schitterend. Ook het Victoria Memorial met een prachtige expositie over het Bengaalse vrijheidsstreven, bezoemt ontzag in. Het Indian Museum is misschien wel het mooiste gebouw van de stad. Jammer alleen dat de meeste exposities noet zo gedateerd zijn als het gebouw zelf.
Niet de contrasten tussen arm en rijk, mooi en lelijk maar de intensiteit van de samenleving maakt Calcutta (en eigenlijk heel India) zo fascinerend. Iedereen lijkt contact te zoeken. Nee, iedereen zoekt contact. Volwassenen roepen 'Hey Boss' gevolgd door een oproep om in een taxi, riksja, winkel, eetstal of wat dan ook te komen. Kinderen gillen 'Hey Uncle' en vragen naar de tijd om een praatje te maken. De jeugd vraagt vol verwondering 'What is your height, Sir?'. Vrouwen keuren Inti geen blikwaardig. Ze gaan er vanuit dat ze Indiaase is. Het is schandalig om met een buitenlander over straat te zijn. Zijn onze jongens niet goed genoeg? Een filmmaker vraagt of Edwin wil acteren in een Bengaalse film. Ondertussen komt een riksja met honderd rode plastic stoeltjes langs, spelen kinderen cricket op een vluchtheuvel, passeert een vrouw in een oogverblindende sari en rijdt een taxichauffeur op een stuk beton omdat hij zijn ogen niet van ons kan afhouden. En dat allemaal in een tijdsbestek van enkele seconden.
Wie gesteld is op zijn rust kan beter niet naar Calcutta komen. Toch schijnt er nog een overtreffende trap te zijn: Bangladesh. Woensdagochtend staat we aan de grens.
Afgelegde route:
Bangkok (Thailand) - Dhaka (Bangladesh) - Calcutta (India)
De trein rolt knarsend en piepend het station van Calcutta binnen. Als alle 24 wagons tot stilstand zijn gekomen, springen we de trein uit en vergapen we ons aan het prachtige stationsgebouw. Het is één van de vele koloniale panden uit de tijd dat Kolkata nog gewoon Calcutta heette. Eenmaal buiten sluiten we in de brandende zon aan bij een lange rij wachtenden. Een Indiër verzucht dat dit een verschrikkelijke manier is om de dag te beginnen. Wij vinden het fantastisch. Traditionele Ambassadors rijden af en aan. We zijn al ruim twee maanden in India, toch kijken we onze ogen uit. Calcutta is nog net even wat intenser en chaotischer dan de andere Indiase metropolen.
Zoals alle steden van enige importantie, wordt ook Calcutta doorsneden door een rivier. De Howrah brug die beide stadsdelen met elkaar verbindt is met 100.000 voertuigen per dag de drukste brug ter wereld. Vergeet de van Brienenoord, dit is van een geheel andere orde. Bussen, taxi's, personenauto's, riksja's, iedereen claxonneert en probeert vooruit te komen terwijl het verkeer muurvast staat. De herrie is oorverdovend, de uitlaatgassen irriteren longen en neus. Een oude vrouw gehuld in vodden manoeuvreert zich door de chaos met een bos takken op haar hoofd. We zijn op doorreis naar het rustige bergstaatje Sikkim maar beloven onszelf ooit nog eens terug te komen om Calcutta echt te ervaren.
13 maart 2006.
Het is verdacht rustig als we vanuit het vliegveld het centrum in rijden. Rust is een relatief begrip. Er zijn nog steeds meer mensen op straat dan tijdens de laatste koopavond voor Kertsmis in een grote stad in Nederland. Vandaag wordt het Holi festival gevierd. De achtergrond van het festival ontgaat ons een beetje maar het is de bedoeling om je medemens met waterverf bommetjes te raken. Sommige Indiërs zijn van top tot teen besmeurd met paarse en groene verf. Een geit heeft een geel kleurtje gekregen. Vanzelfsprekend zijn lange buitenlanders ook een geliefd doel. We vragen een Indiër of de verf uitwasbaar is. Jawel, na negen of tien wasbeurten.
Calcutta, City of Joy, de hel op aarde zoals beschreven in de verfilmde roman van Lapierre. City of Kali ook, de stad van de destructieve incarnatie van Siva's eerste vrouw. In het westen is Calcutta natuurlijk vooral bekend als de stad van Moeder Teresa. Deze nobelprijswinnende non heeft in Calcutta de bekende sterfhuizen voor de allerarmsten opgezet. En passant heeft ze met haar beroemdheid ook bijgedragen aan het stereotype negatieve beeld dat in het Westen bestaat over Calcutta. Een beeld dat haaks staat op de naam die Calcutta in India heeft. Als New Delhi het centrum van de politieke macht is en Mumbai (Bombay) het handelscentrum, dan is Calcutta het interlectuele hart van India. Groot geworden als hoofdstad van Brits-Indië maar in verval geraakt toen die status werd afgenomen.
Sinds jaar en dag staan de West-Bengalen (waar Kolkata de hoofdstad van is) onder leiding van de communistische partij. De soms uren durende stroomonderbrekingen zijn ook berucht. Niet verbazingwekkend dus dat buitenlandse investeerders oorspronkelijk huiverig waren om geld in de stad te investeren. Inmiddels is India (en ook Calcutta) een economische tijger met een jaarlijkse groei van 9 a 10%. Westerse regeringen vragen zich af hoe deze tijger te temmen. Futurologen voorspellen een gouden toekomst. Wat zou het toch leuk zijn om regeringsleiders en toekomstvoorspellers aan de hand mee te nemen om de stad te verkennen.
De krankzinnige drukte en herrie is overweldigend. Het begint al zodra we ons hotel (we logeren bij het Leger des Heils!) verlaten. De traditionele loopriksja's banen zich een weg door het smalle straatje. Loopriksja's lijken nog het meest op een onoverdekte koets. Officieel zijn ze verboden. Het stadsbestuur heeft deze maatregel genomen om het aanzicht van de stad te verbeteren. Regelmatig zien we twee dikke Indiërs in een karretje dat wordt voortgetrokken door een mager mannetje op blote voeten. Even verderop vraagt een man zonder gebit of we interesse hebben in hash. Alsof de werkelijkheid al niet hallucinerend genoeg is. Voordat we de straat uit zijn hebben we al meer zwervers gezien dan tijdens onze gehele reis.
De trottoirs zijn smal en slecht onderhouden. Hele families wonen er, de ruimte delend met de straathandelaren. 's Avonds is het uitkijken om niet te struikelen over een slapend lichaam. Een man ligt op zijn buik, zijn arm is gereduceerd tot een stompje waarmee hij wuift om aandacht te vragen voor zijn bedelbak. Dan zijn er nog de lepralijders met hun rottende lichaamsdelen. Sommigen infecteren zich bewust omdat het met bedelen meer geld opleverd. Economische groei heeft voor deze mensen een geheel andere betekenis.
Natuurlijk is het niet alleen maar armoede op straat. Er is een duidelijke keerzijde: de groeiende middenklasse. Dik zijn is nog steeds in de mode. Buikomvang en jaarsalaris zijn rechtevenredig. Verder lijken mannen hier niet erg modegevoelig. Tot op de navel opgetrokken bruine stoffenbroeken (in Nederland sinds de jaren 80 niet meer te koop) met een ruitjes hemd in de broek gepropt is al jarenlang de favoriete outfit. Hippe jongeren hebben de stoffenbroek afgezworen en dragen massaal een spijkerbroek. Ze hangen rond in trendy coffeeshops. Chique restaurants zitten iedere dag propvol. Waarschijnlijk zullen de groeicijfers toch wel kloppen.
Calcutta is nog steeds een imponerende karaktervolle stad. Gelukkig staan naast de moderne winkelcentra ook de koloniale gebouwen nog fier overeind. Soms groeien de bomen uit het dak maar vaak ook zijn ze prachtig onderhouden en in gebruik. Het regeringsgebouw van de West-Bengalen is schitterend. Ook het Victoria Memorial met een prachtige expositie over het Bengaalse vrijheidsstreven, bezoemt ontzag in. Het Indian Museum is misschien wel het mooiste gebouw van de stad. Jammer alleen dat de meeste exposities noet zo gedateerd zijn als het gebouw zelf.
Niet de contrasten tussen arm en rijk, mooi en lelijk maar de intensiteit van de samenleving maakt Calcutta (en eigenlijk heel India) zo fascinerend. Iedereen lijkt contact te zoeken. Nee, iedereen zoekt contact. Volwassenen roepen 'Hey Boss' gevolgd door een oproep om in een taxi, riksja, winkel, eetstal of wat dan ook te komen. Kinderen gillen 'Hey Uncle' en vragen naar de tijd om een praatje te maken. De jeugd vraagt vol verwondering 'What is your height, Sir?'. Vrouwen keuren Inti geen blikwaardig. Ze gaan er vanuit dat ze Indiaase is. Het is schandalig om met een buitenlander over straat te zijn. Zijn onze jongens niet goed genoeg? Een filmmaker vraagt of Edwin wil acteren in een Bengaalse film. Ondertussen komt een riksja met honderd rode plastic stoeltjes langs, spelen kinderen cricket op een vluchtheuvel, passeert een vrouw in een oogverblindende sari en rijdt een taxichauffeur op een stuk beton omdat hij zijn ogen niet van ons kan afhouden. En dat allemaal in een tijdsbestek van enkele seconden.
Wie gesteld is op zijn rust kan beter niet naar Calcutta komen. Toch schijnt er nog een overtreffende trap te zijn: Bangladesh. Woensdagochtend staat we aan de grens.
Afgelegde route:
Bangkok (Thailand) - Dhaka (Bangladesh) - Calcutta (India)
-
20 Maart 2006 - 12:54
Kees En Diny Terlouw:
Hallo Indiagangers
Nog steeds nog naar het zin begrijpen we, wij staan nu op het punt te vertrekken 28-03.naar Cuba voor een maand.
Goede reis verder
Diny en Kees -
20 Maart 2006 - 17:56
Ilona:
Het lijkt me voor jullie bijna onmogelijk nog terug te keren naar dit saaie 'koude'landje. Nog geen heimwee?
Groetjes,
Ilona -
20 Maart 2006 - 21:58
JOcelyn:
"Alsof de werkelijkheid al niet hallucinerend genoeg is"
fantastisch! -
21 Maart 2006 - 17:59
Nicole:
hoi Intwin,
lees even jullie mail, want er is nog wat info over de grensplaats.
hopelijk gaan jullie het leuk krijgen op mijn project in bangladesh, bij laura en enzo [de lieve italianen] zal de overgang naar Bangla-Chaos iets geleidelijker gaan.
ik ga het op de site zetten als het kan...
www.indebresvoorbangladesh.nl
dus maak wat extra foto's om daar op te zetten!
groetjes Nicole -
21 Maart 2006 - 19:07
Henk & Riet:
Of we er zelf bij zijn... prachtig!!!
Dat aanbod voor ide film???? Is toch wel aantrekkelijk.
De groeten aan Nicole!
HenRi -
21 Maart 2006 - 19:52
NOLLY:
wat leuk om dit even te lezen, wat zien jullie veel, maar doen ook veel indrukken op weet ik.
vandaag hadden Joyce Tonja en Carola een koffie uurtje met hun kroost ik hab ze niet gezien maar ze zullen wel flink hebben zitten kletsen. Ik wens jullie verder een fijne reis en doe al mij vrienden op Risilphi de groeten van NOLLY en JAN -
22 Maart 2006 - 15:39
Hanne En Michiel:
Jullie verhalen en foto's zijn geweldig! -
22 Maart 2006 - 17:30
Nicole:
hoi,
ik kreeg net een berichtje dat inti en edwin (small and tall) goed aangekomen zijn op Rishilpi in Bangladesh
de website is in de maak.
bedankt voor de groetjes HenRi
nicole -
26 Maart 2006 - 09:17
Mondelen United:
Inderdaad...Calcutta is ongeveer het platteland van bangladesh, veel plezier daar!!
Kunnen jullie al een beetje cricket spelen?
Houdoe -
26 Maart 2006 - 21:47
Nicole:
de site is bijgewerkt,
lees een reactie van Inti en Edwin over Rishilpi/Bangladesh op www.indebresvoorbangladesh.nl
groet Nicole -
06 April 2006 - 17:52
Robert, Wilma En Lucas:
Haai Edwin en Inti, goed om te zien dat je het nog steeds naar je zin hebt! Maar wat is er toch mis met een lang weekeindje Ardennen? Afijn, geniet er nog maar van en kom weer goed thuis (bij voorkeur v o o r het Weekaa! Groeten van DDAALST, mevrouw DDAALST en hun bonkige nageslacht (Edwin, het is een rechtspoot. Beetje jammer ;-) -
07 April 2006 - 01:56
Rocco En Marjolein:
Het Victoria Memorial lijkt aardig op het gebouw in Victoria (Canada), het parlementsgebouw. Zie onze site (foto genomen in het donker). Edwin kan dus beginnen aan een nieuwe carriere als acteur!!! Grappig. Ziet er erg indrukwekkend uit allemaal, ook met de verhalen erbij. Heel veel plezier nog! Wij hebben nog maar 2 weken te gaan...
Groetjes Marjolein en Rocco -
14 April 2006 - 20:19
Wouter:
Mooie foto's en inspirerend verhaal; ga ik zeker naartoe!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
