Gastvrij

Reizen is het leukst wat er is. Maar wat is het nu precies wat reizen zo leuk maakt? Natuur, cultuur het kan allemaal erg indrukwekkend zijn. Toch zijn het vaak de mensen die je reis bepalen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat Iran ons zo goed bevalt. Over de hartelijkheid en gastvrijheid van de Iraniërs zijn al boeken vol geschreven. Toch moet je het echt zelf ervaren. De regerende Mullahs zijn niet dol op het verderfelijke Westen maar bij de overige Iraniërs leven absoluut geen anti-Westerse sentimenten. Integendeel! Over de mindere aspecten van de Islamitische heilstaat in een volgend berichtje meer.

Het is al laat in de middag als we door een bus in het dorp Fuman afgezet worden. Een groepje vrouwen geeft aan dat we aan de overzijde van de rotonde transport naar het dorp Masuleh kunnen regelen.

Typisch Iran, zelf als men geen Engels spreekt is er altijd wel iemand die naar je toekomt om je weer opweg te helpen. In Masuleh, razend populair bij de Iraanse bevolking vanwege de groene omgeving en het prettige klimaat, willen we een aantal dagen uitrusten. Al geruime tijd overnachten we bijna dagelijks in een andere stad. Veel reisbewegingen en nog meer indrukken. De eerste twee weken in Iran brengen we bijna uitsluitend door in de provincies West-en Oost Azerbaijan. Veel overlanders houden het bezoek hier beperkt tot de wat saaie stad Tabriz. Wij besluiten de gehele noordelijke grensstreek uit te kammen en krijgen daar geen spijt van. Dagenlang rijden we door kikkergroene landschappen en ongelofelijk maar waar, we zien zelfs rijstvelden. We volgen per taxi de fantastische Aras grensrivier die ons leidt langs de enclaves Nakhchivan, Narorno Karabagh en de staten Armenië en Azerbaijan. Voor wie niet bekend is met deze regio; vroeger heette dit allemaal de Sovjet-Unie. En nog langer geleden was dit de grens tussen het Tsaristische en het Perzische Rijk. Even verderop bezoeken we het spectaculair gelegen Bakak Kasteel. De mozaïeken van de Allah-Allah toren in Ardabil maken ook veel indruk evenals de zoroastrische ruïnes van Takht-e Suleiman. De bezienswaardigheden in dit gedeelte van Iran liggen behoorlijk afgelegen. Meerdere malen huren we een taxi voor de gehele dag. De brandstofprijzen zijn belachelijk laag. Je betaalt voor drie liter benzine evenveel als voor een fles water (20 eurocent). Een taxi voor een dag is dan natuurlijk betaalbaar.

Aan de overzijde van de rotonde vinden we snel iemand die ons naar Masuleh wil brengen. Het onderhandelen over de prijs gaat via een mobieltje. De Engelssprekende dochter blijft herhalen "Please go with my father", de rest van de conversatie gaat verloren in de herrie van het rondrazende verkeer. We besluiten in te stappen maar in Masuleh zullen we niet meer belanden die dag.

Meneer F. begint druk in het Farsi te keuvelen en rijdt rechtstreeks naar zijn huis. Zijn drie dochters staan al op ons te wachten en we worden volledig in de watten gelegd. De vrouw des huizes kookt de eerste heerlijke maaltijd die we in Iran voorgeschoteld krijgen. Meneer F. is zichtbaar trots op de linguïstische vaardigheden van zijn dochters. Het is razend gezellig en erg interessant om het familie leven van binnenuit mee te maken. De woning zelf is groot, comfortabel en ontzettend schoon. Tv's, videocamera, computer en natuurlijk Perzische tapijten. 's Avonds worden we rondgeleid door het dorp en voorgesteld aan de diverse vrienden van meneer F. Hij glundert, is trots en neemt zijn taak als gastheer bijzonder serieus. Later die avond komen er nog diverse familieleden langs. Natuurlijk moeten we blijven slapen om de volgende dag alsnog in Masuleh te worden afgezet. Mede door deze gastvrijheid hebben we besloten veel langer dan vooraf gedacht in Iran te blijven.


Afgelegde route:
Dougubayazit (Turkije) - Maku (Iran)
Maku - Tabriz
Tabriz - Jolfa
Jolfa - Keylebar
Keylebar - Ahar
Ahar - Ardabil
Ardabil - Fuman
Fuman - Masuleh
Masuleh - Rasht - Qazvin
Qazvin - Zanjan
Zanjan - Tehran