Zijderoute
Door: Intwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Inti
10 Oktober 2005 | China, Hotan
Ooit was er een Chinese keizer die zich bedreigd voelde door barbaren. Hij stuurde een onderdaan op pad om nieuwe werelden te ontdekken in de hoop bondgenoten te vinden in de strijd tegen de wrede volkeren. De ontdekkingsreiziger werd al snel gevangen genomen maar wist niet van opgeven. Hij weet na tien jaar te ontsnappen en vervolgt zijn reis in westelijke richting. Woestijnen en 's werelds hoogste bergen trotserend, komt hij uiteindelijk aan in de Fergana vallei (nu Oezbekistan/Kirgizie). De volkeren zijn hem hier goed gezind. De avontuurlijke Chinees is onder de indruk van de geweldige paarden die hij er aantreft. Jaren later, terug aan het hof, rapporteert hij aan de keizer dat deze paarden in plaats van zweet, bloed uitscheiden. De keizer heeft zijn wapen tegen de barbaren gevonden. Een handelsdelegatie wordt naar de vallei gezonden om paarden te ruilen tegen zijde. De Zijderoute is geboren.
De Fergana, het vruchtbare gedeelte van Centraal Azie, behoorde aan het begin van onze jaartelling tot de rand van de bekende wereld. Alexander de Grote had de regio reeds 300 jaar daarvoor in kaart gebracht. Een verbluffende veldtocht, begonnen als wraak op de Perzische overheersers van Macedonie, bracht de manisch depressieve alcoholicus van Egypte tot aan India. Nadat de stofwolken eenmaal waren opgetrokken was de wereld, gezien vanuit Europees perspectief, opeens een stuk groter geworden. Volkeren die voorheen niet van elkaars bestaan afwisten, begonnen handel te drijven. Zo kon het gebeuren dat het zijde van de Chinese keizer in het Romeinse Rijk belandde. De mode gevoelige Romeinen waren direct verknocht aan zijde. Evenals wierrook, afkomstig uit Jemen, was zijde het luxe product uit die tijd. De Romeinen dachten dat het geheimzinnige zijde aan bomen groeide. De Chinezen hebben het productieproces nog honderden jaren geheim weten te houden en zo optimaal geprofiteerd van de handelsroutes die inmiddels tot aan Europa reikten.
Het begrip Zijderoute wekt verkeerde suggesties. Zijde was maar een van de vele producten waarin gehandeld werd. Naast goederen werd er nog veel meer uitgewisseld. Religies verspreidden zich langs de route, hetgeen ook geldt voor talen en technologieen. Syrische christenen (Nestorianen) wisten tot diep in China door te dringen, evenals het Boeddhisme en de Islam. De boekdrukkunst volgde de omgekeerde weg. Met een beetje fantasie zou je de Zijderoute het Internet van de oudheid kunnen noemen.
Er is ook geen sprake van 1 Zijderoute aangezien het een heel stelsel van wegen betreft. Over het algemeen wordt Xian in China als het meest oostelijke punt van de Zijderoute beschouwd, Venetie als het meest westelijke. Handelaren legde ook niet de gehele route af. Slechts een enkeling (Marco Polo, Ibn Batuta) ondernam de gehele tocht. Met de opening van de zeeroutes raakte de Zijderoute in verval. Wat resteert er vandaag de dag nog van de Zijderoute?
Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en het open gaan van China is de Zijderoute een populaire reisbestemming (zie bijvoorbeeld www.zeeuwsezijderoute.nl). Legendarische steden als Buchara, Samarkand, Yarkand en Kashgar zijn opeens heel toegankelijk geworden. Nu de regimes in Syrie en Iran de deur ook (langzaam) openzetten voor toerisme, kunnen heel wat Zijderoutes worden afgereisd. Hoewel wij geen Zijderoute-thema-reis volgen, komt de Zijderoute telkens om de hoek kijken. Wij zijn op heel wat Zijderoute historie gestuit deze reis. Zo hebben we gegeten in fantastisch gerestaureerde caravanserais (pleisterplaatsen), zijn we historische passen overgestoken en verbleven we in steden die vroeger aan een knooppunt van de handelsroutes lagen.
Kashgar is West-China is hier een typisch voorbeeld van. Ook vandaag de dag is het nog steeds een belangrijk knooppunt voor reizigers. Ter indicatie: vier jaar geleden waren we hier ook. Toen kwamen we uit Pakistan en gingen we naar Tibet. Nu volgen we de Zijdelijke Zijderoute rond (en door) de Taklamakan woestijn komend vanuit Kirgizie. Kashgar is ongekend populair bij het toeristenvolk. De wat overschatte Zondagsmarkt, alweer een overblijfsel van de Zijderoute, trekt behalve veel handelaren vooral toeristen. Han-Chinezen zie je er niet of nauwelijks. De markt is het terrein van de Oeigoeren, een islamitisch volk dat net als de Tibetanen leeft onder het gezag van de Han-Chinezen. En dat gaat niet altijd even soepel. Onder het mom van de oorlog tegen het terrorisme heeft het Chinese gezag recentelijk nog flinkhuis gehouden onder de Oeigoerse bevolking.
De Zuidelijke Zijderoute ziet praktisch geen toeristen. We worden ouderwets aangestaard, veelal gevolgd door brede glimlachen. Op de uitermate chaotische markt van Hotan zwermt er continu een hele meute om ons heen. In deze regio zijn geen absolute toeristische highlights te bewonderen. Het gaat ons meer om de fascinerende botsing van het moderne China met deze traditionele regio. Kashgar en de overige steden die wij bezoeken aan dit gedeelte van de Zijderoute zijn op een zelfde manier opgebouwd. Het zijn moderne Chinese steden, brede wegen met foeilelijke gebouwen die zijn afgewerkt met witte badkamertegeltjes. Daarnaast hebben alle steden nog een steeds kleiner wordende oude stoffige binnenstad. Het zijn twee aparte werelden. De twee volkeren lijken volstrekt langs elkaar heen te leven. Slapen en eten doen we bij de Chinezen, foto's maken bij de Oeigoeren.
China verandert in razend tempo, een proces dat een extra impuls heeft gekregen sinds de Olympische Spelen aan Beijing zijn toegewezen. De hernieuwde kennismaking (voor Edwin de 4e keer) bevalt goed. De openbare toiletten zijn nog even smerig als altijd terwijl de Sichan keuken nog steeds steevast het hoogtepunt is van de dag. Het spugen op straat lijkt ook een stuk minder geworden maar wat vooral opvalt is dat er opeens Chinezen zijn die Engels spreken, hulpvaardig zijn en je niet midden in je gezicht uitlachen. Het maakt het allemaal een stuk plezieriger. De infrastructuur is in een paar jaar tijd ook onwaarschijnlijk verbeterd. Zowel de Noordelijke als de Zuidelijke Zijderoute langs de Taklamakan woestijn zijn voorzien van prachtige asfaltwegen. Inmiddels loopt er zelfs een weg dwars door de woestijn. Iets wat in de hoogtijdagen van de Zijderoute absoluut ondenkbaar was. Taklamakan betekent namelijk letterlijk 'zij die hem betreden zal sterven'. Over een paar uur vertrekt de bus. Slechts enorme zandstormen kunnen nog roet in het eten gooien. Verder vertrouwen wij op de Chinese wegenbouwers.
Afgelegde route:
Osh (Kirgizie) - Irkestham pas - Kashgar (China)
Kashgar - Yarkand
Yarkand - Yencheng
Yencheng - Hotan
De Fergana, het vruchtbare gedeelte van Centraal Azie, behoorde aan het begin van onze jaartelling tot de rand van de bekende wereld. Alexander de Grote had de regio reeds 300 jaar daarvoor in kaart gebracht. Een verbluffende veldtocht, begonnen als wraak op de Perzische overheersers van Macedonie, bracht de manisch depressieve alcoholicus van Egypte tot aan India. Nadat de stofwolken eenmaal waren opgetrokken was de wereld, gezien vanuit Europees perspectief, opeens een stuk groter geworden. Volkeren die voorheen niet van elkaars bestaan afwisten, begonnen handel te drijven. Zo kon het gebeuren dat het zijde van de Chinese keizer in het Romeinse Rijk belandde. De mode gevoelige Romeinen waren direct verknocht aan zijde. Evenals wierrook, afkomstig uit Jemen, was zijde het luxe product uit die tijd. De Romeinen dachten dat het geheimzinnige zijde aan bomen groeide. De Chinezen hebben het productieproces nog honderden jaren geheim weten te houden en zo optimaal geprofiteerd van de handelsroutes die inmiddels tot aan Europa reikten.
Het begrip Zijderoute wekt verkeerde suggesties. Zijde was maar een van de vele producten waarin gehandeld werd. Naast goederen werd er nog veel meer uitgewisseld. Religies verspreidden zich langs de route, hetgeen ook geldt voor talen en technologieen. Syrische christenen (Nestorianen) wisten tot diep in China door te dringen, evenals het Boeddhisme en de Islam. De boekdrukkunst volgde de omgekeerde weg. Met een beetje fantasie zou je de Zijderoute het Internet van de oudheid kunnen noemen.
Er is ook geen sprake van 1 Zijderoute aangezien het een heel stelsel van wegen betreft. Over het algemeen wordt Xian in China als het meest oostelijke punt van de Zijderoute beschouwd, Venetie als het meest westelijke. Handelaren legde ook niet de gehele route af. Slechts een enkeling (Marco Polo, Ibn Batuta) ondernam de gehele tocht. Met de opening van de zeeroutes raakte de Zijderoute in verval. Wat resteert er vandaag de dag nog van de Zijderoute?
Sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en het open gaan van China is de Zijderoute een populaire reisbestemming (zie bijvoorbeeld www.zeeuwsezijderoute.nl). Legendarische steden als Buchara, Samarkand, Yarkand en Kashgar zijn opeens heel toegankelijk geworden. Nu de regimes in Syrie en Iran de deur ook (langzaam) openzetten voor toerisme, kunnen heel wat Zijderoutes worden afgereisd. Hoewel wij geen Zijderoute-thema-reis volgen, komt de Zijderoute telkens om de hoek kijken. Wij zijn op heel wat Zijderoute historie gestuit deze reis. Zo hebben we gegeten in fantastisch gerestaureerde caravanserais (pleisterplaatsen), zijn we historische passen overgestoken en verbleven we in steden die vroeger aan een knooppunt van de handelsroutes lagen.
Kashgar is West-China is hier een typisch voorbeeld van. Ook vandaag de dag is het nog steeds een belangrijk knooppunt voor reizigers. Ter indicatie: vier jaar geleden waren we hier ook. Toen kwamen we uit Pakistan en gingen we naar Tibet. Nu volgen we de Zijdelijke Zijderoute rond (en door) de Taklamakan woestijn komend vanuit Kirgizie. Kashgar is ongekend populair bij het toeristenvolk. De wat overschatte Zondagsmarkt, alweer een overblijfsel van de Zijderoute, trekt behalve veel handelaren vooral toeristen. Han-Chinezen zie je er niet of nauwelijks. De markt is het terrein van de Oeigoeren, een islamitisch volk dat net als de Tibetanen leeft onder het gezag van de Han-Chinezen. En dat gaat niet altijd even soepel. Onder het mom van de oorlog tegen het terrorisme heeft het Chinese gezag recentelijk nog flinkhuis gehouden onder de Oeigoerse bevolking.
De Zuidelijke Zijderoute ziet praktisch geen toeristen. We worden ouderwets aangestaard, veelal gevolgd door brede glimlachen. Op de uitermate chaotische markt van Hotan zwermt er continu een hele meute om ons heen. In deze regio zijn geen absolute toeristische highlights te bewonderen. Het gaat ons meer om de fascinerende botsing van het moderne China met deze traditionele regio. Kashgar en de overige steden die wij bezoeken aan dit gedeelte van de Zijderoute zijn op een zelfde manier opgebouwd. Het zijn moderne Chinese steden, brede wegen met foeilelijke gebouwen die zijn afgewerkt met witte badkamertegeltjes. Daarnaast hebben alle steden nog een steeds kleiner wordende oude stoffige binnenstad. Het zijn twee aparte werelden. De twee volkeren lijken volstrekt langs elkaar heen te leven. Slapen en eten doen we bij de Chinezen, foto's maken bij de Oeigoeren.
China verandert in razend tempo, een proces dat een extra impuls heeft gekregen sinds de Olympische Spelen aan Beijing zijn toegewezen. De hernieuwde kennismaking (voor Edwin de 4e keer) bevalt goed. De openbare toiletten zijn nog even smerig als altijd terwijl de Sichan keuken nog steeds steevast het hoogtepunt is van de dag. Het spugen op straat lijkt ook een stuk minder geworden maar wat vooral opvalt is dat er opeens Chinezen zijn die Engels spreken, hulpvaardig zijn en je niet midden in je gezicht uitlachen. Het maakt het allemaal een stuk plezieriger. De infrastructuur is in een paar jaar tijd ook onwaarschijnlijk verbeterd. Zowel de Noordelijke als de Zuidelijke Zijderoute langs de Taklamakan woestijn zijn voorzien van prachtige asfaltwegen. Inmiddels loopt er zelfs een weg dwars door de woestijn. Iets wat in de hoogtijdagen van de Zijderoute absoluut ondenkbaar was. Taklamakan betekent namelijk letterlijk 'zij die hem betreden zal sterven'. Over een paar uur vertrekt de bus. Slechts enorme zandstormen kunnen nog roet in het eten gooien. Verder vertrouwen wij op de Chinese wegenbouwers.
Afgelegde route:
Osh (Kirgizie) - Irkestham pas - Kashgar (China)
Kashgar - Yarkand
Yarkand - Yencheng
Yencheng - Hotan
-
10 Oktober 2005 - 06:40
Jos NZ:
Another great report. You're close to the earthquake disaster area, on your last travels in India also. Take care. -
10 Oktober 2005 - 10:10
Stefan:
De opmerkingen over die roze achtergrond zijn aangekomen zie ik :-) -
10 Oktober 2005 - 13:51
JacqKoen En Ook Colin:
Weekendmarkt, altijd leuk -
11 Oktober 2005 - 16:14
Henk & Riet:
Dus zeggen we nu: De InterzijdePoloBatutanetroutes
HenRi -
11 Oktober 2005 - 20:11
Jarod (Royke):
Lovebirds,
Erg indrukwekkend. Schitterende foto's.
Kleine update en antwoord op jullie vragen:
Met mij gaat alles goed. Met Linda weet ik niet, na 9 jaar vond Linda het tijd voor een andere worst en heb ik op mijn verjaardag (26-4-05) een einde aan de relatie gemaakt. Corky zei altijd:
Life goes on en hij heeft gelijk. Shit happens.
Ik blijf wonen waar ik woon. Ik heb Linda uitgekocht.
Per 1-6-05 ben ik werkzaam bij Novotek BV in Breda. Master supplier van GE Fanuc. Novotek levert standaard software oplossingen op gebied van industriele automatisering. Voornamelijk bij bedrijven met grote produktieprocessen (DSW, AKZO, Interbrew, Heineken etc.)
Nog steeds een liefhebber.
To name a few:
Editors, Arcade Fire, Elbow en Sigur Ros (ga ik naar toe op 7-11-05 in 013).
In jullie kaart spreken jullie over de Mezz en Admiral Freebee. Ik ben met een paar vrienden afgelopen donderdag naar Teh Admiral in de Mezz geweest. Hij was rauw en puur.
Op de foto's te zien gaat het erg goed met jullie. Ik wens jullie nog heel veel moois samen toe en ik ga morgen weer lekker werken.
'n fan -
13 Oktober 2005 - 10:18
Jaap & Heleen:
Precies, en in ons geval de De Zeeuwse InterzijdePoloBatutanetroutes. Weer een prachtverhaal!! Intwin, veel plezier en de groeten aan HenRi uit een zonnig Bruinisse. -
13 Oktober 2005 - 12:11
D:
China aangegrepen voor verandering van achtergrondkleur.
Heel mooi! Chinezen die Engels spreken en je niet uitlachen, mar bred glimlachen; dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn...
Misschien tijd voor ons om ook weer eens die kan op te gaan?
Veel groetjes van ons B&D -
14 Oktober 2005 - 20:03
Jocelyn:
Lieve broer en schone zus,
Wat een prachtig verhaal weer. Wat een verteller!!
En als reactie op de fan van jullie: luister eens naar het nummer: niets kan mij nog stoppen, van Acda en de Munnik.
Greetz
Jocelyn -
15 Oktober 2005 - 15:10
Henk & Riet:
He Jaap&Heleen,
bedankt voor de groeten, Bruinisse is ook mooi he!?!
Eten jullie nog zo veel en vooral lekker??? haha
HenRi -
16 Oktober 2005 - 05:11
Intwin:
Berichtje voor Jarod:
Stuur even een mailtje naar ons gewone emailadres dan kunnen wij je even persoonlijk antwoorden.
groetjes -
17 Oktober 2005 - 01:42
Sebastian En Iefke:
Mooi verhaal weer!
Wij zitten na een maand NZ (super!) inmiddels in Suva, de hoofdstad van Fiji. Erg relaxt sfeertje hier!
Groeten,
Sebastian en Iefke -
17 Oktober 2005 - 07:01
Dave Kider:
Your photos are amazing! There are so many great ones. They're really astonishing, and prove how bad mine are. I'm in Tel Aviv today, and it was good to see your photos of the other side of the border in Lebanon and Syria. I'm looking at a map now and maybe I'll head to Turkey next. Doorak in Istanbul? -
19 Oktober 2005 - 05:06
Nick And Bep:
Dear Inti and Edwin
Sorry to hear about the passing away of your oma, we will be thinking of you
nick en bep -
20 Oktober 2005 - 10:45
Jarod:
Lovebirds,
Wat is jullie e-mail adres???
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
